Ég finn hvernig hugur minn hvarflar til þín, ég hugsa um mjúka húð þína, augun og fallega brosið. Ég ligg á víglínunni og reyni að útiloka sársaukann í brjósti mér með því að hugsa um þig. Svart myrkrið gleypir mig, ásjóna stríðsins tekur sér mynd í huga mér sem tilgangslaus leikur valdasjúkra manna. Ég finn að ég er að deyja, salt tár rennur niður svit og blóðstorkinn vanga mér og mynd af þér er þú komst að kveðja mun alltaf fylgja mér. Beisk tárinn runnu niður vanga þinn er þú reyndir að hugga börnin, sú mynd er sem greypt í huga mér og mun fylgja mér inni svartnættið og um alla eilífð.

Þetta er samdi ég sjálf……..það er ekki erfitt að ýminda sér hvaða álit ég hef á stríði!!!