Í gær sá ég lítið barn leika sér við fótskör móður sem aldrei sæi sólina aftur. Úr brostnum augum hennar las ég þessi skilaboð til mín “Ætlar þú að sjá um munaðarleysingjann minn”.
*snökt!* maður fær alveg tár í augun! ó hvað það hlýtur að vera óendanlega ólýsanleg tilfinning að vita að maður á aldrei eftir að sjá barnið sitt aftur! Hvað skyldi verða um það? og sú ró sem örugglega fylgir því að vita að einhver vill taka það að sér, passa það þegar maður fer.
Þetta nær ekki til mín. Kannski vegna þess að maður er orðinn svo ónæmur á hörmungar heimsins. Maður horfir á fréttirnar þar sem fólk er sundurskotið dag eftir dag og samfélagið viðurkennir það sem hetjudáðir og björgunaraðgerðir…
Leiðinleg villa. sem aldrei SÆI sólina aftur Á að vera Sér
Í gær sá ég lítið barn leika sér við fótskör móður sem aldrei sér sólina aftur. Úr brostnum augum hennar las ég þessi skilaboð til mín “Ætlar þú að sjá um munaðarleysingjann minn”.
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..