Draumar mínir falla af herðum mínum
og splundrast yfir eyðimerkur grasið,
tár mín falla til jarðar
og veröld mín hringsnýst í kringum mig.

Ein ég er, svo einmanna,
svo alein á framandi stað.

Gleðin sem áður fyllti hjarta mitt
er framandi eins og veröldin sem ég stend á,
Allt sem ég áður þekkti
er mér framandi,
og firringin uppfyllir líkama minn og sál.

Ég er mér framandi vera, á framandi stað,
svo rótlaus og firrt.
Langanir og draumar hafa fjarlægst mig
eins og ég sjálf hef yfirgefið mig
á framandi stað, í öðrum heimi.

Allt sem mig áður dreymdi,
er löngu gleymt og yfirgefið.
Ein ég er, svo einmana,
svo alein á framandi stað.

Öll tárin sem hafa fallið til jarðar,
eru til einskis, öll mín erfiði urðu að engu.

Uppskeran er mér horfin…