Að vissu leyti. Fyrriparturinn fæddist fyrir einhverjum árum síðan. Mér fannst hann það grípandi þrátt fyrir (eða einmitt vegna) ofstuðlunina og of fallegur til að láta ofstuðlunina koma í veg fyrir að gera úr því heilt ljóð. Það var varla um annað form að ræða, þetta var hugsun andartaks - og því varð það að vera stutt.
Síðustu daga fór þessi fyrripartur aftur að ‘þvælast’ fyrir mér og að endingu datt ég niður á botn sem samsvarar þokkalega fyrripartinum.