Sorgmæddur og sofna ekki,
sólmyrkvi í hjarta mér.
Þungbrýndur með þunga hlekki,
þoli ekki að tapa þér.

Efasemdir hef ég engar,
þótt erfitt sé að greina það.
Einmanaleikinn hug minn mengar,
margfaldar allt sem er að.

Örstutt stund í örmum þínum,
örvar ávallt hjarta mitt.
Fegurð þín í faðmi mínum,
fagnandi sé brosið þitt.
“she's the tear that hangs inside my soul forever”. (Buckley).