Það var eitt sinn kona.

Ég sá hana,
hún stóð á sillu í hvítum kjól.

Þessi kona stóð bara og starði,
hún starði í djúpið,
sem var svart og grimmt.

Konan virtist ætla að stökkva…

en þá sá ég vaxa hvíta, stóra vængi.

Þetta var þá engill!!!

En þegar hún flaug af stað kom krumla
og tók konuna með í djúpið…