Sá klettur sem ég byggði lífið á
það akkeri vona og drauma
sem gaf von að óskir yrðu
í fyllingu tímans uppfylltar
voru styrk hönd
og broshrukkur um blá augu.

Þegar höndin gataði styrk sínum
og bláu augun misstu ljómann
hvarf ég í nóttina
án minnsta möguleika
að verða bjargað
úr myrkrinu.

Og ég rata ekki heim.
Í meinum var hún fegurst allra systra minna. Rebekka 2002.