Djúpt í tjörnum augna þinna
sá ég það mara og horfa
upp til sólarinnar.

Ég sá það teygja úr sér
og synda á ofsahraða
upp á yfirborðið.

og þegar það flaug
af öllum krafti
upp í gegnum blámann
stóð ég sem töfruð.

Perlur og gimsteinar
sindruðu í geislaflóði
og vörpuðu regnboga
yfir veröldina alla.

Og ef ég ætti von
um að fanga það,
skyldi ég bíða
allt til endaloka alheimsins
við kaldan bakkan
og dreyma.
Í meinum var hún fegurst allra systra minna. Rebekka 2002.