Þreytan, einsog langseinasta hálmstráið, slitnar í ofsafengið draumórakast. Það er ekkert sem kemur manni jafn mikið inní raunveruleikann og að láta sig dreyma aðeins. Málið með mig er að ég fer alltaf að eipa eitthvað í hausnum á mér, ímynda mér að ég hafi hitt einhverja á förnum vegi og gefi henni eintak af bókinni sem ég þá loks búinn að skrifa. En það er svo öfugsnúið að bókin sem ég gef er um að dreyma um að gefa út bók um að dreyma um að dreyma um að gef út bók og hitta einhvern og gefa honum bókina mína sem er um mig að dreyma um að dreyma um að gefa út bók um að dreyma um hitta einhverja og gefa þeim eintök af bókinni minni um að dreyma um að dreyma um að gefa út bók eftir mig sem er um að dreyma um að dreyma um að dreyma um að dreyma um að dreyma um að gefa út bók um að hitta einhvern og gefa eintak af um að dreyma um að dreyma um að skrifa bók um að dreyma um að gefa einhverjum bók um dreyma um að hitta einhvern og gefa honum bók um að deyma um að dreyma um aðdreyma um aðgefa út bók…..