Enn á einhver eftir að útskýra fyrir mér hví ákveðnir einstaklingar telja sig knúna að skrifa á máli sem þeir ráða engan veginn við. Nógu slæmt er að fólk kunni ekki íslenskuna sína, en að “yrkja” á ensku og kunna það ekki, aþð er hálfu eða heilu verra.

Ég nenni ekki að leiðrétta allt ljóðið, en læt mér nægja að impra á því að ef ætlunin er að brúka einhverja forn-ensku og komast upp með það er lágmark að kunna skil á reglunum.

Thou ist not whom thou once were

Hvað?

Thou ART not WHO thou once were

Whom er eignarfallið af who, og á ekki við hér. En setningin er samt sem áður vond, þó hún sé málfræðilega rétt.