Að því gefnu að ég þekki Jón Sigurðsson rétt þá á þessi lýsing við hann.

Afbragð manna oft ég eygi
standa stoltan.
Brosa út í bæði glaður
Sæll á svipinn.
Vill hann bosa, stara stjarfur,
horfa hlusta?
Ekki getur yrt á nokkurn
þurfa að þaga.
Vera virtur nú og ætíð
að hetju hafður.
Vilja rífa virkjun niður
en standa staður.