(Ég samdi þetta þegar ég var að hætta með fyrstu ástinni minni:)
……………….

Tíminn er að kominn,
böndin hægt að rofna.
Ég sit hérna dofin,
og mig langar bara að sofna.

En ég má ekki sofna,
ég verð að reyna að vaka,
ég horfi á heim minn klofna.

En mig er ekki að saka,
þó svo heimur minn klofni,
og allir bendi í átt að þér.

Af því ég er lífið,
lífið inní sjálfri mér.