Við tár og öskur
blóð og svita
hefur hann ákveðið
að líta við

Með föðurlegan svip
og móðurást í hjarta
sér hann en gerir ekki neitt

Hann grætur við sjón
á því sem úr hefur orðið
við þróun undir skýjunum

Í hljóðlegu veini
snýr hann baki
og gengur á brott

Nú hafa blóminn tekið við sér
og sólinn eltir
tunglið á nýjan leik
en spurningar vakna
- Hver hefur tekið við ??