Það húmar að degi
þokan læðist að mér
eins og þjófur að nóttu
Allt sem var í gær
er glatað í dag
Hvar varstu
er ég þarfnaðist þín?
Ég stóð ein
varnarlaus
og týndi lífinu
Hann braust inn
í líf mitt óboðinn
og tók frá mér
sakleysið
Hjarta mitt
er hulið
dautt
sem steinn
Ég er
ei lengur
ég sjálf
heldur ókunnug vera
sem tekið hefur
bólfestu í mér
Bjartur dagur
kemur ei meir
nóttin er eilíf