Ég stari út í nóttina.
Myrkrið er eins og sál mín,
kuldinn líkur blóði mínu.
Í raun er ég dáin,
horfin,
yfirgefin.
Andandi skel,
sem aðeins á eftir
að blæða út og
sameinast sálinni
í gröfinni.
(Adnil)