Hafið svo blátt,
svo fagurt en hrátt.
Það gæti gleypt mig núna
svona óundirbúna.
Vil ég fara?
Drukkna í þara.
Eða vil ég vera
og eitthvað við líf mitt gera?
Ég kastast á milli
og sál mína fylli
til skiptist von og ótta
vegna míns eigins geðþótta.
Mér finnst ég svo lúin.
Bæði á líkama og sál búin.
Vil að þessar tilfinningar dofni
og ég svefninum langa sofni.