áttavitinn inní mér bendir á þig
ég þykist ekki taka eftir því
og geng í hina áttina

en ég gleymdi einu
ég gleymdi því að þú ert segulstálið
sem hefur alltaf togað mig til sín

ég streitist á móti
en ég ræð ekki við mig
ég sogast til þín
og get ekkert að því gert

ég bara flýt með straumnum
þar til ég rek á fjörur þínar
einn góðan veðurdag
og áfangastaðnum er náð