Brestir

Hugsanir mínar
kræklóttar greinar fulllaufgaðs trés
sem klæðst hefur vetrarham.

Hjarta mitt hrópar að óréttlæti heimsins.
Hugur minn kvalinn af hugsunum gærdagsins.
Heimur minn fylltur af þrá.
Hamingja mín rjúkandi rústir af áður heilsteyptu altari, þér til heiðurs.

Paradísarfuglinn hefur fellt fjaðrir sínar.
Og í fjarska sést sólin síga bak við grá skýin.


diaphanous '94