Ég lá þarna í leyni,
og þú vissir ekki af mér.
Þú talaðir svo falaega um mig
að ég brast í grát.

Ég áttaði mig ei á
að einhver gæti einhverntíman,
nokkurntíman
talað svona til mín.

Þú styður við bak mitt
er í erfiðleikum á,
þó svo að stundum þú fyndir það
að best væri að gefast bara upp.

Þú kenndir mér allt sem ég kann
og aldrei hef ég getað sagt þetta í orðum…
en veistu hversu mikið ég ann þér?