Það var eitt sinn blóm´eitt,
eitt eilítið fagurt blóm,
sem fangaði hug minn allan,
með úbreiddum blöðum og sumarilm.

Ein fegurð, ein sál, og sumarið.
Mér finnst ég sjá í móðu, mér finnst hjartað springa,
mér finnst ég vera að sjá fyrsta blómið.
Mér finnst ég vera að sjá síðasta blómið.
Mér finnst þetta vera ást.

Ástin vex, einsog ítilfagur blóm….vonandi verður ekki traðkað í þessu blómabeði.

Einar/02