Svona held ég að það sé fullgert…



Hvar er lífið sem ég taldi að væri selt í stórmarkaðnum
innanum pakkasúpur og kex?
Já, hvar er það líf, þetta staðlaða líf?
Ég finn það hvergi.
Ég leita búð úr búð frá kaupmanni til kaupmanns í Smára og Kringlu,
er jafnvel með stjörnukíki til að leita.
Er það að finna hér í sólkerfinu þetta líf sem ég leita að?
Hafa vísindamenn uppgötvað það og stílfært til fjöldaframleiðslu?
Dauðann finn ég og er þó ekki að leita.
Hann er í síkarettunni og ljósum prýddum skemmtistöðum.
Hann er sveittur á dansgólfinu í alsælu.
Hann er í strætinu, hann er í kogganum, hann er í rauðsprittinu rámur og hás.
Hann læðist að vitundum grunlausra barna í formi saklausra leikja,
hann er í barnapíunni sem horfir á „meinlaust“ porn með flekklausa kærastanum sínum.
Dauðinn er ríkjandi allstaðar í fréttunum, jafnvel í saklausum kosningum og fegurðarsamkeppnum.
En hvar er þetta líf sem mér var heitið í vöggunni og á leikskólanum áður en barna-
pían kom og spillti minni vitund, áður en fréttirnar smugu inní sálina?
Já, því finn ég það ekki í hillunum innanum tískuvörurnar?
Bandið spilar dauðamarsinn og sveittur strákur á skemmtistað dansar með og hrekklaus stelpa dansar með án þess þó að vita við hvaða mars hún er að dansa.
Og börnin byrja að syngja „Þá var kátt í höllinni“ við lag dauða bandsins.
Þetta er ljóð mitt til þín, já til þín sem kannt að geyma mitt líf.
Brjóst mitt er fullt af ótta og samviska mín er svört eins og samviskur virðulegra borgara.
En góðborgarar finnast ekki lengur það eru bara rík svín sem felast í fílabeinsturnum með dauðann ræktaðan í görðunum sínum. Það er bara samviskulaust ríkt fólk sem hefur áhyggjur af sveiflum hlutabréfamarkaðarins og það er fólkið sem stal lífinu í frelsisins nafni.
Amen.

En ég? Hvernig verð ég ef ég efnast einn daginn. Verð ég þá partur af því sem ég fyrirlít? Verð ég þá þögul partur af auðvaldi. Hluti þessa valds sem um mannslíf ekkert skeitir. Verð ég þá partur af líflausu afli peningamaskínunar? Ég sem þrái líf þetta saklausa innihaldsríka líf. Þetta líf var eitt sinn til það veit ég því ég hef lesið um það í bókum. Ég hef lesið um gömlu gildin um gömlu fjölskildueininguna. En finn það ekki í mínu lifanda lífi þó ég leiti búð úr búð. Allt annað er að finna svosem hæginda vörur, hagræðingarvörur og vörur sem allir þurfa að eiga. En gildin finn ég hvergi.
Frjálshiggjann hefur leist spiltasta eðli mannsins úr læðingi og gildin hafa vikið fyrir markaðnum. Ég þrái einfaldleikan og öldungarráð vitiborina manna. Ekki reglugerðamaskínu bakarísdrengjana sem auðin fengu í arf.