Orðin flögra
eins og fiðrildi
um höfuð mitt.

Ég fanga þau
og festi á kork
með prjóni.

Í morgunsólinni
má sjá rykkorn
í fölnuðum litum vængjanna.

Þau hafa enga merkingu.
Þau eru dauð
og fljúga aldrei aftur.
Í meinum var hún fegurst allra systra minna. Rebekka 2002.