Ég eygði aðeins aukreitis angist
Þó fyllta af firringu og brennandi þrá
Ég flúði í ofboði, óttaðist daginn
Er staðreyndir lífsins þú rækir þig á

Þú hrópaðir nafn mitt
Þú stökkst fyrir björgin
Vísvitandi skandal, mínu tilliti ná
Ég hvíslaði nafn þitt, minn elskandi vinur
Sjá útbrunnin ástarorð liggja hér ná

Þér drottins er velkomið, öll þau að geyma
Velta þér upp úr þeim, gráta þau grimmt
Lifðu í minningu horfinna heima
Á deginum okkar nú orðið er dimmt

En er lokið þínum andlega kvalarþorsta
Vaknaðu vinur, og þú munt vakna einn
Þú gafst mér aldrei annað en augnablikslosta
Ég þurfti svo margt annað, og þú varðst of seinn