Ég er frekar feiminn í eðli en þegar upp á svið er komið.. jiidúddamía!

Þetta skrifaði gvendurf á einum korkinum herna og ég verð að segja að ég er algjörlega sammála.
Ég er manneskjan sem lét lítið fara fyrir mer í skólanum, átti fáa en góða vini og fæstir vissu mikið hver ég var. Í 9.bekk var minn bekkur svo með leikrit á árshátíðinni og við völdum Línu Langsokk þar sem ég fékk hlutverkið hennar Önnu.
Í fyrsta atriðinu áttu Tommi og Anna bara að labba yfir sviðið og kikja inn í Sjónarhól til að gefa í skyn að þeim þætti leitt að enginn byggi þar [sögurmaðurinn var að tla á meðan]
Bara það að labba þarna yfir sviðið var ótrúleg tilfinning. Að standa fyrir framan 200-400 manns með ljósin á manni og allir að horfa á mann er bara ólýsanlegt.

Ég varð að kokma þessu fr´amér. Einhver annar sem er svona?

En já, spurning sem ég ætlaði að spyrja ykkur að væri hvort þið vissuð af góðu leikfélagi fyrir mig til að ganga í hérna á höfuðborgarsvæðinu. Ég ætla augljóslega í leiklistarfélagið í MH þegar ég byrja þar en er eitthvað annað sem þið mælið með eða vitið af?

Takk takk.