?

Þessi mynd er einmitt um fátækan þunglyndan gaur sem gerir ekki rassgat.

Rúskí Karamba er þetta ekki úr Fóstbræðrum? Þarna austur-evrópska sápan? :D

Napoleon Dynamite er snilld. Þetta er eins og með The Royal Tenenbaums og t.d. Life Aquatic with Steve Zissou. Ef maður fílar þær þá fílar maður Napoleon Dynamite.

VOTE 4 PEDRO

Eg held að þetta sé smekksatriði, en engan veginn tengt þroska. Það er hægt að deila um allt svona, margir mundu segja að þessi mynd sé misheppnuð tilraun til að vera frumleg og fyndin. Þeir eru ekki með vanþroskaðri kvikmyndasmekk…
…það er ekki hægt að dæma því um líkt.

Það hefur gríðarleg áhrif á hvað manni finnst um grínmyndir eftir því hvernig stemningin er þegar maður horfir á hana. Ég horfði á þessa með 5 vinum mínum og það var engin stemning, þ.e. menn hlógu lítið og svoleiðis. Það ásamt því að einn vina minna hafði lofsungið myndina hefur örugglega haft áhrif. Ég veit að gagnrýnin er neikvæð í gegn en hún lýsir bara ótrúlegum vonbrigðum mínum. En ég stend nú alveg við að hún er frekar mónótónísk og litlaus.

Hluti af pirringnum hjá mér líka er að það virðist vera ‘költ’ að finnast indie myndir góðar og sumir bara fíla allar indie-myndir óháð gæðum eða skemmtanagildi. Þá hefur maður víst ‘góðan kvikmyndasmekk’ því maður hefur áhuga á ‘öðruvísi’ (og þá náttúrulega ‘betri’) kvikmyndum. Ég hef séð margar indie myndir sem eru góðar en líka myndir sem hafa ekki fallið í kramið hjá mér. Ég er í baráttu gegn því að fólk myndi sér fyrirframskoðun um myndir eftir því hvernig almenna álitið er á henni. T.d. ef að gagnrýnandi segir að Napoleon Dynamite sé einhver ferskasta mynd síðari ára þá vill það oft verða svo að fólk hugsar: ‘Já, þetta er fersk indie mynd, ég hlýt að hafa geðveikan kvikmyndasmekk ef mér finnst þessi góð’ og þannig sannfærir fólk sig um að myndin hafi verið góð og neitar að sjá gallana við hana. Hins vegar er Napoleon Dynamite bara tilfallandi dæmi um þetta, ég er alls ekki að segja að þetta fyrirbæri eigi endilega við hana en mig grunar það samt.

Að öllu þessu sögðu mun ég horfa á myndina aftur einn góðan veðurdag einn og þá í öðru andrúmslofti og með engar væntingar. Það getur nefnilega haft gríðarleg áhrif. Kannski breytist þá hugmynd mín um myndina en hins vegar mun ég ekki ákveða núna að ég verði að fíla hana í 2. skiptið því að þá hef ég ‘þroskaðri’ kvikmyndasmekk. Fólk er eins ólíkt og það er margt og kvikmyndasmekkurinn eins fjölbreytilegur og hugsast getur eftir því. Enginn smekkur er æðri öðrum og því á fólk að vera óhrætt að ganga á móti mainstream hugmyndum um myndir. Verum sjálfstæð!

Btw. ég er alls ekki að saka þig um sjálfsblekkingu en ég er bara að segja að ég held að þetta sé tilfellið í sumum, jafnvel mörgum tilvikum. Það að þetta komment komi akkúrat á þitt svar er einungis vegna þess að það er aftast.