úúú…ég sé hvert þetta stefnir, ég er að fara gera nokkuð sem ég er ekkert sérlega sáttur með, en það er að verja þessar Hollywood-version myndir. Það verður bara að hafa það.

“Að mínu áliti er þetta eins og með Ring endurgerðina og t.d. The Haunting endurgerðina sem eiga það báðar sameiginlegt að vera big-budget Hollywood útgáfur af forverum sínum, og hvorugum þeirra tókst sitt ætlunarverk.
The Haunting er t.d. gott dæmi um hvernig peningar geta rústað sögu, eins og við sjáum í meistaraverkinu sem er The Haunting (1963) þar sem inniheldur ekki þef af brellum en er samt með betri draugamyndum. Svo erum við með endurgerðina sem er stútfull af CGI og góðum leikurum en endar samt sem hálfgerður brandari.
Það sama má að sanni segja um endurgerðina af Ringu.”

Ég er alveg sammála þér með The Haunting, hún var algjör sóun á tíma og er skólarbókardæmi um það hvernig menn geta klúðrað hlutum þegar þeir fá of mikla peninga. Reynar er ég á þerri skoðun að þessi mynd sé á botninum yfir þær hrillingsmyndir sem hafa verði endurgerðar af Hollywood klíkunni. Orginalinn var miklu meira ógnvekjandi, enda keyrt meira á “að hræðast það sem við vitum ekki” og því keyrt meira á ýmindunarafli áhorfandans, en í re-make-inu þá var búið að setja inn alskonar drauga og því um líkt til að líkja eftir draugagani og þar með búið að taka allan óhugnaðinn sem við sáun í haustnum okkar í fyrri. Í mínum huga þá virka svona “specal-eff.” bara á 5 ára krakka, ef það á að hræða mann.

Ring var aftur á mót ekkert svo glötuð mynd og fynst mér hálf hart að vera setja hana í sama hóp og The Haunting. Það sem gerir Japönsku útgáfuna(það var víst gerð S-Kóeru útgáfa af myndinni líka) betir er að hún er “hrá”, í Hollywood myndinni er búið að slípa hana alla til, og þ.a.l. búið að skafa mikið af óhugnaðinu. Þessi mynd fer því vel ofan í “softcore” hrillingsmyndaaðdáenduna, sem var auðvita markaðshópur. En við “hardcore” hrillingsmyndaaðdáendurni fussum og sveium yfir því. Auðvita er ég líka á móti því og vill hafa myndirnar mína því, því óhugnalegri því betri. Má ég því benda þér á Rabbits eftir David Lyndc, 8 leiknar stuttmyndir sem eru þvílíkt óhugnandi, en óskiljanleg.(ekt Lyndc :) ). Kvikmyndalega séð er Ring ekkert slæm, þó það sé búið að taka af henni aðaleinkennið, óhugnaðinn, en er reyndar frekar heilsteypt mynd.

Ég hef alltaf sagt að maður á ekki að endurgera bíómyndir nema það bjóði framá eitthvað nýtt, eitthvað sem bætir orginalinn. Það hefur ekki komið hrillingsmynd sem stenst þá kröfu síðan David Cronenberg endurgerði The Fly 1986. Þó Dawn of the Dead stendur ekki alveg þá kröfu hjá mér þá fynst mér hún samt bjóða fram nýja hluti, sem auðvita heppnast mis vel, t.d barnið sem þú nefnir, ég gat nú ekki annað en bölvað því atrið, allgjörlega misheppnað. En það var þó allavega reynt. (Smá pæling: ef það hefði verið hald áfram með þá hugmynd(barnið) og reynt að sýna okkur t.d aðra kynslóð zombía, spurnign hvað það hefið boðið uppá). Það var ekki reynt að bjóða uppá eitthvað nýtt í The Haunting & Ring(ef það var, þá fór það alveg fram hjá mér).

Til að halda áfram leikaraumræðunni, þá veit ég ekki hverjum við eigum að þakka(eða skamma) fyrir það að frægi leikarar séu fengnir í hrillingsmyndir, ég veit um eitt dæmi þar sem það hefur virkað, en það var í mynd Wes Craven , Scream, þar sem öll auglýsingarherferðin gekk útá að auglýsa að Drew Barrymore væri í myndinni(sem var líklega á hápunkti leikaraferilsins á þeim tíma) og svo var henni slátrað strax í byrjum. Þetta svínvirkaði og myndin sópaði inn peningum. En mér persóunlega fynst þetta vera einhver besta slatser mynd sem hefur verið gerð. Enda er þetta “samsteipu” mynd af öllum bestu slatser myndum frá ’70 og ’80 þar sem bestu senurnar úr þessum myndum eru notaðar. En þrátt fyrir þetta vel heppnaða dæmi Wes Craven þá er annað dæmi, enn betra en það eru Tales from the Crypt sjónvarpsserína, en þar voru fengnir frægir leikarar til að búa til stuttmynda-hrillingsmyndir og var serían mjög vinsæla, og er synd að þetta sé ekki lengur framleit, margar snildarsögur komu fram þarna og má sá þær, óbeint eða beint, í mörgum hrillingsmyndum sem er verið að framleiða í dag.

Ég er mjög hrifinn af þessari þróun, að fá þungavikta leikara í hrillingsmyndir, og auðvita taka þeir bara þátt í þeim hrillingsmyndum þar sem framleiðandinn getur boði fram þokkaleg laun. En aðal gallin er sá að leikararnir eru oft mjög meðvitaðir um það að þeir séu þarna sem auglýsingarvara og fara því mjög ílla með hlutverkin sín, eins og t.d í The Haunting, Ghost Ship og Gothika. Sorglegt að sjá hvað Dark Castel gengur ílla að endurgera gömlu góðu hrillingsmyndirnar.

En í Dawn of the Dead þá finnst mér þekktari nöfnin standa sig mun betur en þeir sem eru minna þekktir. Og er þetta líklega fyrsta myndin sem það skeður í(ílla orðað hjá mér). Þó fannst mér Geoffrey Rush vera mjög góður í House on Haunted Hill, en restin af leikurum alveg glataðir. En vonadni mun áframhaldið bjóða fram á betri leik leikara og eins þekktari nöfn. En líklega erum við bara komir í sama ástandi og var frá ’75-’90 Þar sem hrillingsmyndir frá ’50 og ’60 voru endurgerðar í hrönnum og upprennandi leikarar fengnir í endurgerðirnar(t.d Kurt Russel og Jeff Goldblum), en aðal munurinn er sá að góðir leikstjórar voru að endurgera hrillingsmyndirnar en núna er einhver “no-name” fenginn, sem hafa reynslu af einhverju allt öðru en kvikmyndagerð. Vantar svo nýgræðinga úr skólanum sem eru hrillingsmynda “grúbbýjur”, en fyrrihlutinn af fyrri tímanum var svona líka, svo eftir því sem líður á þá fáum við væntalega betri leikstjóra líka.

“Smá leiðrétting, Dawn of The Dead er með engu móti uppáhalds myndin mín, þótt að svo megi hljóma. Ég hef vissulega mjög gaman af henni og met hana mest fyrir áhrifin sem hún hafði á hryllingsmyndir.
Ég er vissulega á móti endurgerðum, aðeins ein hefur verið mér bærileg á síðustu árum og það var The Texas Chainsaw Massacre endurgerðin sem þrátt fyrir að vera formúlukennd var mun skuggalegri og hafi skemmtanagildið í lagi. Þetta segi ég ekki auðveldlega því að mínu mati er The Texas Chainsaw Massacre (1974) með betri hryllingsmyndum sem gerðar hafa verið.”

Mér fanst The Texas Chainsaw Massacre ekkert sérstök, reyndar fynst mér allar keðjusagamorðingjamyndirnar hálf lélegar. Eina sem þær skilu til kvikmyndasögunar var nýtt tímabil slatser mynd. En reyndar komu komu 3 áhugaverðar persóur úr þessu tímabili, Jason, Freedy og Michael A. Myers. Þó fynst mér Michael Myers og Jason vera hundleiðinlegar persónur. Eins óspennandi og hægt er.
Mér finst Dawn of the Dead vera skársta endurgerðin hinga til þó gallarnir séu nokkrir, reyndar er það eitt stærsta einkenni hillingsmynda, þær eru þræl gallaðar og er það oftast það sem er skemmtilegasta við þær. Reyndar er ein að koma út seinna á árinu sem ég bindi miklar vonir við, en það er House of Wax. Orginalinn kom út 1953. Hún er nú ekkert svo ógnvekjandi en mjög “creepy”. Reyndar er búið að breyta töluvert söguumhverfinu úr orginalinu og óttast ég það mest, að þetta verðu unglingamynd með öllum tilheirandi herleyheitunum.

Jæja, ætli ég láti þetta ekki nægja í bili. Veit að ég er kominn töluvert út fyrir aðalumræðuefnið sem er Dawn of the Dead myndin en mér fynst alveg nauðsinlegt að koma með smá sögu-umræðu, og útúrdúra til að stiðja við rökstuðninginn minn. Og alltaf gaman að ræða um Oginal vs. Re-make.

-Mode1

Það er mjög umdeilanlegt hver af þessum myndum er slasher og hver er það ekki. Persónulega hef ég aldrei litið á TCM sem slasher vegna þess að ég hef alltaf litið á hana sem eitthvað meira.

Ítalskan mín er samasem engin þannig að þú afsakar þessa gulu villu mína.

Azmodan.

Jamm fullt í bígerð í endurgerðunum.

Talandi um Dead Reckoning, held að við fáum nú að sjá endurgerð af henni áður en Romero fær að skóta hana miðað við þróunina. Ef það er ekki endurgerð þá er það of áhættusamt.

ty7du, það er náttúrulega komin DoTD frá AB, bara theatrical cut… samt kickass útgáfa miðað við skjáskot og umtalaða DTS hljóðrás.
Ég er að hugsa um að bíða eftir pakkanum, þar sem ég hef alltaf haft mun meira gaman af Director's Cut útgáfunni og svo langar mig til að sjá Argento útgáfuna.

Ég man eftir að hafa lesið frétt um Suspiria endurgerð fyrir löngu á Creature Corner, Buried og ef Fangoria voru ekki líka að minnast á þetta.
En þetta er fáránleg hugmynd þar sem að mínu mati er ómögulegt fyrir Hollywoodleikstjóra að reyna að endurgera ítalskar myndir. Þetta er eins og svart og hvítt.
Þrátt fyrir það er Suspiria fullkomin að mínu mati, það er ekki hægt að bæta hana frekar en DoTD eða Ringu.

Opera mætti frekar vera endurgerð, en eins og ég sagði áður þá er það frekar hæpið ef Hollywood leikstjóri reyndi á það. Endirinn eins og eot mætti fjúka en ég er ekki sammála með score'ið.

Deep Red finnst mér persónulega best af Argento myndunum, finnst hún vera frekar gleymd í skugga Suspiria og Opera. Held að Argento ætti að halda sig við giallo geiran þar sem að mínu mati gerir hann það best. Þótt svo að ég hef ekki tekið mér tíma í að sjá nýlegri myndir hans.

Azmodan.

öss