Þessi mynd er auðvitað ekkert annað en háðsdeila á uppa, ofdekraða krakka(svipaða okkur)og veraldlega græðgi. Patrick Bateman átti ekkert að vera tilfinningalaus, hann átti að vera án sjálfsímyndar. Hann vildi alltaf “fitta inn”, sjá til dæmis sálarlausa gagnrýnina á Phil collins o.fl. sem hann sagði eins og hann væri að lesa upp úr tónlistartímariti. Æ nenni ekki útskýra, annað hvort fattar maður myndina eða ekki. Lesið frekar bókina (eftir Bret Easton Ellis) ef þið fílið myndina. Myndin er eins og saklaus og feit loðin kanína miðað við bókina. Bókin er brutal, myndin er ágæt.