Söguþráðurinn er eitthvað á þessa leið: Skeletor er búinn að ná völdum yfir Eterniu (plánetunni hans He-Man) en He-Man veitir enn mótspyrnu ásamt einhverjum félögum sínum. Skeletor er sem sagt búinn að ná “The Castle of Gray Skull” en He-Man hyggst koma sér þangað inn á ný og bjarga deginum. Á einhver undarlegan hátt berst baráttan til Jarðar (með einhverjum víddarlyklum…) og jarðarbúar dragast inní baráttuna, eða svona þar um bil. Ég er ekki að spoila neinu þegar ég segi að að sjálfsögðu vinna He-Man og félagar…
Tæknibrellurnar eru ekkert til að hrópa húrra fyrir, enda er myndin í eldri kantinum, t.d. er gervið hans Skeletor frekar lélegt. En það sem olli mér mestum vonbrigðum voru byssurnar, já ég sagði byssurnar! Það voru engar byssur í He-Man, bara sverð og galdrar! Skeletor átti sem sagt fullt af fylgdarliði (minnti mjög á “The Foot Clan” úr Turtles) og þeir báru allir einhverskonar geislabyssur. Svo voru líka bílar, eða eitthvað semi-flug-bíladæmi og bara fullt af hlutum sem maður kannaðist ekkert við úr He-Man og skemmdu gjörsamlega alla stemmingu! He-Man var að sjálfsögðu með sverð, og það ekkert smá sverð, en hann sveiflaði því engu að síður eins og það væri ekki þyngra en eitt kíló og blokkaði t.d. geislaskot með því…
Myndin var svo sem ágæt skemmtun, og gaman að sjá gamla kunningja úr He-Man þáttunum. Allar hetjurnar og skúrkarnir voru að sjálfsögðu bara vopnuð sverðum þannig að ballansinn í myndinni varð nokkuð furðulegur…
Í tveimur nokkuð stórum aukahlutverkum má sjá tvö kunnuleg andlit, Courtney Cox var að stíga sín fyrstu skref í kvikmyndaheiminum þarna og kærasta hennar í myndinni leikur Robert Duncan McNeill en við þekkjum hann sennilega betur sem Ensign Tom Paris úr Voyager ;) Þetta var einnig hans fyrsta mynd.
Myndin var svona þolanleg afþreying og skildusjón fyrir alla He-Man aðdáendur fyrr og síðar, treysti mér ekki til að gefa henni stjörnur, just watch it…
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _