![David Lynch [MD&LH Spillar]](/media/contentimages/3955.jpg)
Það var kommentað að Lynch hafi ekki útskýrt myndirnar sýnar [þær torskiljanlegu] og það sé bara undir áhorfendum komið að búa sér til sína eigin túlkun…..
þótt ég ætli ekki að agnúast út í fólk sem kýs að túlka þetta eftir sínu höfði, er ég þessu ósammála…
þótt lynch hafi ekki farið yfir plottlínur frá a-ö fyrir mulholland drive og lost highway þá hefur hann gefið ýmsar vísbendingar
og svo hafa verið tekin viðtöl við annan handritshöfund lost highway [man ekki nafnið, er á imdb.com] og editorinn og pródúsentinn Mary Sweeny og þau hafa einnig talað um pælingarnar í lost highway….
t.d. í einu viðtali við david lynch minnist hann á geðsjúkdóm/ástand sem kallast “psychogenic fugue” sem lýsir sér þannig að viðkomandi skapar sér nýjan raunveruleika, nýja persónu, nýja vini o.s.frv.
þetta gerist bara semsagt bara í haus viðkomandi og lynch talar um að þetta á sér samsvörun í lost highway….
þetta viðtal er að finna í heild sinni á þessari síðu:
http://www.geocities.com/~mikehartmann/losthighway/intlhfilm.html
þetta er hinn fínasti vefur og aðalsíðan er hér
http://www.geocities.com/~mikehartmann/losthighway /
í mulholland drive rannsakar lynch svipaða hluti, en að mínu mati þá snýr hann því við…
í lost highway tapar fred sér í fangelsinu um miðbik myndarinnar og skapar sér raunveruleikaflótta sem við sjáum síðan hrynja niður í enda myndarinnar….
EN
í mulholland drive þá byrjum við í draum aðalpersónunar [diane] þar sem hún er betty og nær upplifir mixtúru af nostalgíu fyrir því hvernig hennar líf hefði getað orðið, og ótta við hvað hún hefur gert [leigumorðið á camillu]
og þetta kemur auðvitað best í ljós í byrjun myndarinnar þegar við sjáum í gegnum augu diane þegar hún ráfar yfir koddanum og sekkur ofan í hann …. [og sofnar og draumurinn byrjar]
og í enda draumsins sem endar á því að kúrekinn segir við hana í svefnherberginu "time to wake up [little] girl"
Þetta er auðvitað bara mín skoðun, og vissulega eru fínni þræðir í báðum þessum myndum sem að mínu mati eru meira fyrir túlkun áhorfandans en eitthvað sem fylgir plottinu 100% [t.d. dvergurinn sem stjórnar kvikmyndabatterínu í mulholland drive]
btw, ég horfði á lost highway u.þ.b. 3 sinnum áður en að þetta skemmtilega og flókna plott rann upp fyrir mér… og mulholland drive einu sinni [ég ætla ekki að far útí að greina þetta niður í smáatriði, enda er skemmtilegast að sjá það sjálfur við enduráhorfun á myndirnar...]
ég horfði á mdrive t.d. aftur nýlega, og sá helling af skemmtilegum litlum tilvísunum sem meikuðu sens, sama með lost highway, það eru alltaf lítil smáatriði sem maður tekur ekki eftir fyrr en í 2-4-6 skiptið sem maður sér hana, og fyrir mér ein af ástæðunum fyrir því að þær eru svo skemmtilegar myndir.