Fyrir mig, veit ekki um aðra, þá er sérstök athöfn til að horfa á myndir..þá meina ég eins og hálfs tíma til tveggja klukkustunda myndir.
Og með athöfn þá meina ég ekki að ég baða sjálfan mig i blóði og öskra eitthvað bull.
Fyrir mér er athöfnin að ég get ekki komið mér í mynd nema undir sérstökum kringumstæðum.
Ég get til dæmis ekki bara horft á bíómynd um miðbjartan dag eða með yfir 50 manns…en get jú horft á mynd með 49 manns:D.
En nei nei, athöfnin mímn er þanni að það verður að vera kolniða myrkur í herberginu og mjög hátt í græjunum eða heima bíóinu, sama hvort ég sé að horfa á hryllings,drama eða grýnmynd.
Ég veit að allir gera þetta svona, en það er sérstakt stuð sem meður þarf að koma sér fyrir, ég get til dæmis ekki byrjað að horfa á mynd nema að hafa popp eða snakk hjá mér, það bara einhvurnveginn verður ara ALLT að vera á sýnum stað og full komið,ég slekk á gemsanum mínum þótt að ég sé einn að horfa á myndina, með þessari athöfn þá sekk ég algjörlega i myndina og stöðva ekki nema mér sé drullu mál að skíta eða míga.
Eftir hverja mynd sem ég nota þessa athöfn þá kem ég oftast út breyttur maður og sé heimin öðruvísi.
En svo er það að horfa á mynd með góðan skjá eða með gott sjónvarp..ég reyndar horfi oftast á myndir í tölvunni en mér líkar betur við sjónvarpið.
Nema það er oftast upptekið.
Auðvitað eru flestar myndirnar sem ég horfi á “ólöglega” dáwnlódaðar en ef mér fynst myndin góð..þá fer ég út og kaupi hana á DVD.
En fátt er betra en að horfa á mynd með góðum vel hækkuðum græjum, en ef það er ekki hægt eru alltaf stóru góðu headfónin=)

En þetta er mín athöfn og um fjöllun um mig og mitt áhorf á kvikmyndum.

Ef þið eruð með einhverja sérstaka athöfn sem þið notið…endilega segjið.