Boðskapurinn er sá að hatur gegn heilum kynþætti útaf steríótýpum kemur þér ekkert að gagni og þessi reiði skapaðist bara útaf því að það voru svertingjar sem að drápu pabba hanns og þá byrjaði hann að hata alla svertingja og marga aðra þjóðfélagshópa út af því en fór svo í fangelsi og áttaði sig á því að það voru ekki allir svertingjar neitt slæmir.

Þegar þú talar um tilvistina geri ég ráð fyrir þvi að þú eigir við hið veraldlega umhverfi mannsins. Það að segja að maðurinn sé hafinn yfir umhverfi sitt hefur ekkert með þá stefnu að gera. Húmanisminn segir að maðurinn sé mælivari alls þess sem mannlegt er og að grundvallarspurningum lifsins verði aðeins svarað með mannleg gildi sem sjónarmið. i rauninni mætti segja að öll félags og sálfræði rannsónir byggi á húmaniskum gildum sem og i raun öll visindaleg hugsun. Þessi egósentriska eiginhagsmunasemi sem þú heldur fram að sé húmanismi tengist stefnunni enganvegin. Þú þarft ekki annað en lágmars þekkingu á verkum húmanista á borð við voltaire en hann var ötull stuðningsmaður dýraverndunar og sósial réttinda. (Ég veit að voltaire var deisti en það er undirflokkur húmanisma).

Ég geri ráð fyrir þvi að þessi “dauði” sem þessir ágætu menn tala um að sé afleiðing húmaniskrar hugsunar sé algjör tortiming jarðarinnar sem hlýtur að tengjast kenningum tengdum gróðurhúsaáhrifum eða sliku. Það er að sjálfsögðu enginn sem vill útrýma mannyni öllu. Mönnum greinir hinsvegar á um réttmæti þessara kenninga og hafa flestar þeirra runnið út i sandinn hingað til. (Ég segi ekkert um mina skoðun á málinu þvi við erum ekki að tala um það núna). Þetta er aðeins spurning um að vega upp möguleikana þvi það er vonlaust að segja að nýting jarðargæða hafi enga kosti i för með sér. Ég get alveg eins sagt að það sé anti human að hætta núna að nýta jörðina i okkar þágu. Svona hugtök mega sin einskis gagnvart svo stórum viðfangsefnum.

Og nei einstaklingshyggja er ekki endilega afleiðing húmanisma heldur eru það ótengd fyrirbæri. Þeologia og einstaklingshyggja getur alteins farið saman rétt eins húmanismi og félagshyggja. Raunar byggir flest sósialisk hugsun á glóbal húmaniskum gildum. Að tengja húmaniska hugsun við þennan öfga narcisissma er vonlaust. Þessi siða inniheldur einhvern mesta popúlisma sem ég hef lengi séð. Þetta ýtir aðeins undir þá firringu sem fylgt hefur umhverfisumræðu nútimans. Húmanisminn er þarna málaður upp sem hið illa afl heimsins og að i algjörri andstæðu hans búi hin bráða lausn við vandamálum heimsins.

Sé ég að mistúlka setninguna: “humanism is death disguised as life” þá vona ég að þú getir upplýst mig frekar.

Ég minni á að við erum aðeins að tala um hvaða orðum beri að fara um ofantaldar stefnur og persónuleg sjónarmið eru þessu óviðkomandi.