Spennu / Drama / Stríðsmynd

Leikstjóri: Oliver Stone
Handrit: Oliver Stone
Aðalhlutverk: Charlie Sheen, William Dafoe, Tom Berenger, Forest Whitaker, Francesco Quinn, Johnny Depp, Kevin Dillon og Keith David
Tónlist: Georges Delerue
Kvikmyndataka: Robert Richardson
—
Tungumál/Land: Enska/Bandaríkin
Lengd: 120 mínútur
Aldurstakmark: 16


Myndin gerist í miðju Víetnamstríðinu og fáum við að fylgja nýliðanum Chris Taylor gegnum myndina þar sem hann fær að upplifa verstu hliðar stríðsins, þar á meðal klofningu herdeildar sinnar.

______________________________________

Hér er enn eitt stórvirkið eftir leikstjórann Oliver Stone. Sami maður og færði okkur myndir á borð við JFK, Scarface, Salvador og Nixon. Ásamt því að leikstýra myndinni þá skrifaði hann handritið að því. En hann byggir það að mestu af sinni eigin reynslu í Víetnam. Samkvæmt áreiðanlegum heimildum þá barðist hann í einum stærsta bardaga stríðsins árið 1968, en síðasta bardagaatriðið í myndinni virðist vera fyrirmynd þess.

Það sem er sérstakt við þess mynd er að Oliver Stone reynir ekkert að fegra hlutverk Bandaríkjamanna í stríðinu. Hann gerir áhorfandanum nokkuð ljóst að tilvera Bandaríkjamanna í stríðinu var tilgangslaus. Einnig dróg hann fram margar slæmar hliðar sem Bandaríkjamenn gerðu í stríðinu, eins og ólögleg morð, nauðganir, spillingu o.fl. Bandaríkjamenn eru látnir lýta út fyrir að vera vondi maðurinn í myndinni.

Leikararnir í myndinni skila allir hlutverki sínu frábærlega. Enda þurftu þeir algjörlega að lifa sig inní hlutverkin. Síðustu 2 vikurnar fyrir fyrstu tökur á myndinni lifðu þeir eins og hermenn. Þeir fóru í stranga herþjálfun, borðuðu hermannamat, fóru ekki í sturtu og þurftu að skiptast á næturvöktum. Einnig er gaman að minnast á það að marijúanað sem þeir eru að reykja í myndinni er í alvöru marijúana.

Charlie Sheen leikur Chris Taylor. Ungan nýliða sem fór í herinn af sjálfsdáðum vegna þess að honum fannst það vera skylda sín að fara í herinn. Oliver byggir karakterinn á sjálfum sér þegar hann kom til Víetnam. Charlie skilar hlutverki sínu nokkuð vel og skulum við taka tillit til að hann er á 2. leikári sínu þarna. Það er gaman að sjá hvað karakterinn hans breytist í gegnum myndina. Þegar hann er farinn að finna sig betur í stríðinu þá fer hann að skila mjög góðum leik. Bergener og Dafoe eru frábærir í hlutverkum sínum sem liðþjálfar. Berenger sem sá spillti og Dafoe sem sá góði. Dafoe stendur þó á mun hærri stalli en allir aðrir leikarar í þessari mynd, hann fer með leiksigur. Lokaatriðið hans í myndinni er ógleymanlegt.

Handritið að myndinni er mjög gott. Við þurfum ekki að hlusta á samtöl sem skila engu eða þá atriði sem meika ekkert sens. Við heyrum margar minnistæðar setningar en minnistæðust er þó sú sem kemur í lokin hjá Charlie. Lagið sem er spilað undir í lokin er algjörlega frábært og sorglegt um leið og lokar þessari mynd með gæðum.

Platoon er ein besta stríðsmynd sem hefur verið gerð. Þið fáið ekki bara að fylgjast með baráttu við óvinin eins og í flestum stríðsmyndum heldur fáum við að fylgjast með innbyrðis deilum, sem verða mjög ofbeldisfullar á tímabili. Þið skuluð ekki láta þessa fram hjá ykkur fara.

* * * * */5

kv. Ragna