Ég sendi þessa mynd til að bera virðingu fyrir mjög virtum leikstjóra honum Robert Altman. Robert gerði margar myndir á sýnum tíma. Þær eftirminnilegustu að mínu mati eru þær Gosford Park og M.A.S.H. sem eru alveg einstaklega góðar.

R.I.P Robert and God bless.

Jæja, þá er kominn hérna myndin af “CinemaScope” filmubút.

Þið takið kannski eftir því að myndin á filmunni sjálfri er þjöppuð til hliðanna. Það er gert til þess að nýta allan rammann, en með því fást einnig bestu myndgæðin. Síðan er sérstök “anamorphic” linsa á sýningarvélinni sem teygir úr myndinni til að sýna hana í réttum hlutföllum á bíótjaldinu.

Myndin er á filmunni í hlutföllunum 1:1.37 en þegar hún er kominn á tjaldið er hún 1:2.35. Reyndar er myndin á filmunni upprunalega 2.39 en sýningarvélin “klippir” aðeins af myndinni á alla kannta.

Filmubúturinn á myndinni er sýndur eins og hann spilast í sýningarvélinni, spegluð lárétt og lóðrétt. Það þýðir að hornið uppi, hægra megin á filmunni er í rauninni hornið niðri, vinstra megin á tjaldinu! Það eru linsurnar á sýningarvélinni sem sjá um að breyta þessu með brennipunkt.

Á hefðbundnum sýningarvélum í dag eru tvær linsur. Ein sem sýnir “Widescreen” (Flat) myndir og ein sem sýnir “CinemaScope” (Scope) myndir. Linsurnar skipta mjög miklu máli á sýningarvélum. Þær geta haft mikil áhrif á hversu mikið ljósmagn kemst til skila á tjaldið og einnig hafa þær áhrif á skerpu (fókus). Þær eru líka dýrar. “Flat” linsan er töluvert ódýrari en “scope” linsan en það er vegna þess að þær hafa einungis eitt gler og þurfa ekkert að teygja úr myndinni eins og “anamorphic” linsan gerir.

(Ég held ég þurfi bara að skella inn góðri grein hérna um sýningarvélar og hvernig starf sýningarstjóra gengur fyrir sig og fleira) …þ.e.a.s. ef áhugi er fyrir því?

Kveðja, Sverri

The king of stop motion effects!

Clash of the Titans, Sinbad & The Eye of the Tiger, Jason and the Argonauts, War of the Worlds, Mighty Joe Young…. greinilega bestur í sínu sviði.

Er ég einn um það að lenda í því að allt verði svona um leið og ég byrja að vinna að nýju verkefni?

Þetta er skipulag sem enginn ætti að taka sér til fyrirmyndar, hvorki í leik né starfi.

Þessi mynd er af ramma úr 35mm domestic filmu. Þetta eru þær filmur sem notaðar eru í kvikmyndahúsum í dag.
Þarna er kvikmyndin sjálf í 1.85 aspect ratio (FLAT) eða widescreen eins og það er kallað í sjónvörpunum.
Við hliðina á myndinni til vinstri (röndin sem er næst myndinni sjálfri og er í pörtum) er dts tímakóði sem notaður er til að “synca” myndina við dts hljóðspilara en hljóðið fyrir dts er geymt á geisladiskum sem eru síðan spilaðir með filmunni. Þar við hliðina er Dolby SR soundtrack, það er analog hljóð sem er lesið með photosellu. Það er 2 rásir (stereo) en formagnarinn sér síðan um að afkóða miðju rás og surround. Á milli færslugatana er síðan hið fræga Dolby Digital. Ef þið skoðið það vel þá getiði séð DD logoið í miðjunni! Cyan græna röndin sem er síðan sitthvorum megin á filmnunni er SDDS, það er að mínu mati eitt skemmtilegasta formið sem notað er þó svo að það sé að leggjast af því miður. Það getur verið allt að 8 rásir og það er einnig lítið þjappað eða aðeins 1/4 á meðan DD er 1/10 minnir mig.

Sýningarvélaranar sýna 24 svona ramma á sekúndu þannig að hefðbundin mynd er ca. 2,5km að lengd. Svona myndir eru líka þungar eða allt að 30kg (Lord of the Rings: The Return of the King).

Þessi rammi er úr myndinni Crank sem er núna í bíó. Ég ætla líka að reyna að sýna ykkur ramma af Cinemascope mynd á næstunni.

Kveðja, Sverrir.

Kvikmyndaleikstjórinn Tim Burton sem er maðurinn á bakvið meistaraverk eins og Ed Wood, Edward Scissorhands, Beetlejuice og The Nightmare Before Christmas. Einn af mínum allra uppáhalds.

Jón Bóndi I, Svikarinn.

Jón Bóndi III, Uppgjörið

Kevin smith snillingu