Jæja, þá er kominn hérna myndin af “CinemaScope” filmubút.

Þið takið kannski eftir því að myndin á filmunni sjálfri er þjöppuð til hliðanna. Það er gert til þess að nýta allan rammann, en með því fást einnig bestu myndgæðin. Síðan er sérstök “anamorphic” linsa á sýningarvélinni sem teygir úr myndinni til að sýna hana í réttum hlutföllum á bíótjaldinu.

Myndin er á filmunni í hlutföllunum 1:1.37 en þegar hún er kominn á tjaldið er hún 1:2.35. Reyndar er myndin á filmunni upprunalega 2.39 en sýningarvélin “klippir” aðeins af myndinni á alla kannta.

Filmubúturinn á myndinni er sýndur eins og hann spilast í sýningarvélinni, spegluð lárétt og lóðrétt. Það þýðir að hornið uppi, hægra megin á filmunni er í rauninni hornið niðri, vinstra megin á tjaldinu! Það eru linsurnar á sýningarvélinni sem sjá um að breyta þessu með brennipunkt.

Á hefðbundnum sýningarvélum í dag eru tvær linsur. Ein sem sýnir “Widescreen” (Flat) myndir og ein sem sýnir “CinemaScope” (Scope) myndir. Linsurnar skipta mjög miklu máli á sýningarvélum. Þær geta haft mikil áhrif á hversu mikið ljósmagn kemst til skila á tjaldið og einnig hafa þær áhrif á skerpu (fókus). Þær eru líka dýrar. “Flat” linsan er töluvert ódýrari en “scope” linsan en það er vegna þess að þær hafa einungis eitt gler og þurfa ekkert að teygja úr myndinni eins og “anamorphic” linsan gerir.

(Ég held ég þurfi bara að skella inn góðri grein hérna um sýningarvélar og hvernig starf sýningarstjóra gengur fyrir sig og fleira) …þ.e.a.s. ef áhugi er fyrir því?

Kveðja, Sverri