Þurfa það að vera synfóníur? Fúgur eru venjulega svona þyngri verk finnst mér…

þú ert að meina Shostakovich pottþétt, Stravinsky kemur líka til greina, prófaðu að finna eitthvað með þeim tvem svo kanski Dvorák virki ekki líka.

Ef þú villt 100% angist skalltu finna fjórða kafla sjöttu Tchaikovsky (Symphonie no.6 ‘Pathétique’, fourth movement: Andante lamentoso - adagio).

Satúrnus úr Plánetum Gustav Holst er hálfþunglyndislegur en þó ótrúlega fallegur.

Óbó og Klarnettsónötur Francis Poulenc eru báðar samdar í minningu vina hans og eru því nokkuð dapurlegar og fullar eftirsjár.

Þriðja sinfónía Górecki er innblásin af ljóðum kvenna sem sátu í Auswitsch, ljóðin eru sungin í gegnum sinfóníuna en allir kaflarnir eru hægir.

Og að lokum bendi ég þér Oboe'd amore konsert Bachs.


P.S. Sjötta Sinfónía Tchaikovsky er reyndar sjöunda sinfónia hans, því Tchaikovsky hataði fimmtu sinfóníu sína svo mikið að hann dró hana (og öll númer með) til baka og reyndi að eyðileggja öll handrit að henni, þess vegna er sinfónía nr. 5 í raun sjötta sinfónían hans og nr.6 sú sjöunda. Fimmta sinfónían er venjulegast bara kölluð ‘Manfred’, eftir undirtitli hennar.