hef ekki heyrt um hana en hvar er kjörgarður?

Ég verð að segja ég sé afar ósammála þér.

Ég hef hlustað á R/B. Ég átti KissFM plaggat í herberginu, ég fylgdist einu sinni með idolinu!!
Ég veit að þú veist mikið en ég get staðhæft það að 20 aldar rapp tónlist sé með bestu verkum alla tíma ég veit ekki í hvaða samhengi þú setur þetta í. Ef við lítum á hlutfallslegu hliðina og það sem tónlistarsagnfræðingur myndi segja þá efast ég um að hann segði 50cent!

Og það er staðreynd að Pop music þýðir popular music.

Svo er annað sem popp hefur fram yfir klassískt. Það á þann kost að túlka samtíman, nútímaklassík er kominn svo langt framúr meðalhlustanda í dag að fæstir skilja hvorki upp né niður í henni.

Hefurðu hlustað t.d. á verk Pink Floyd í heild sinni?

Þegar ég tala um áhrif rokksins þá er ég að tala um áhrif þess á þjóðfélagið.

Það að tónlist sé einföld í uppbyggingu sinni gerir hana engann veginn verri, t.d. eru rokkóperur the who virkilega góð tónverk og einkennast af tilraunamennsku, spilagleði o.s.f. með hinu frábæra krafttríói the who.

meddle með pink floyd

shine on you crazy diamond

local hero með dire straits


allt mögulegt eina sem gildir er hæfileiki tónlistarmannana

Í móðurætt er mikið um tónlistarfólk. Afi minn var t.d. tónlistakennari og frænka mín er tónlistakennari og söngkennari og svona mætti lengi telja svo að ég hef alltaf heyrt í klassískri tónlist í einhverju mæli, allt frá the Moonlight sonatan upp í fallegustu tenór/alt aríum (eða hvað sem þetta nú kallast) sem ég hef nokkru sinni heyrt, auk þess sem ég hef alltaf haft áhuga á píanóinu hennar ömmu, sem er nú eiginlega mitt núna:P

Mér finnst reyndar svolítið skondið að skilgreina Elvis sem rokkara… Þetta er nú bara létt swing, ögn hraðara blús/jazz melódía sem hann var að gera, en svona þurfti þetta að þróast. Vonandi fer þetta að þróast út í eitthvað meira en sjö nótna raddsvið sem margar þessar “one-time-wonder” söngkonur hafa.

Svala var dæmi. Ég hef ekkert heyrt með henni, bara fyrsta sölutrickið sem mér datt í hug.

Tónlist er reglubundin og tónlist lýtur ákveðnum reglum. Til þess að tónlist sé tónlist þá þarf að vera tónbil, tónstigar, tónar. Annars er engin tónlist. Jafnvel rokk flokkast undir þetta. Tónlist eru reglur, lögmál, tækni. Jafnvel í hinu harðasta rokki. Það eina sem mér persónulega finnst ekki vera hægt að flokka sem tónlist er rapp. Fyrir mér er það að kveða vísur, ekki eitthvað sem byggist upp á þeim grunni sem öll tónlist heimsins byggist upp á heldur er þetta nútíma útgáfa af því sem hefur verið gert um allan heim og það er að segja sögur með ákveðnum rythma.

Ekki reyna að halda því fram að rokk og klassísk tónlist sé alfa og omega. Þetta er allt sama sami hluturinn í grunninn og svo má deila um tæknina og vinnuna á bak við þetta. Rokk væri ekki til ef tónlist okkar hefði ekki farið í gegnum öll þessi tímabil. Frá barrokki til impressionisma og þaðan yfir í jazz og blús og svo í rokk. Hlustaðu á Elvis. Það er hið eina sanna rokk. Það er barrokk rokksins. Það er strax hægt að heyra hvernig þetta hefur þróast beint út frá jazzinum og hvernig jazz hefur þróast beint út frá impressionisma, rómantíska tímabilinu, barrok og þaðan kirkjutónegunda“tímabilinu”.

Nú spyr ég, hefur þú eða spilar þú á hljóðfæri?

tónlist þarf ekki að vera reglubundinn né lúta neinum lögmálum til þess að vera góð og t.d. er eitt það sterkasta við rokktónlist sem höfðar til fólks er að reglurnar fyrirfinnast ekki og spilagleðin getur fengið að njóta sín í tónleikum á meðan ef menn myndu mæta á tónleika hjá einhverri sinfóníu myndi sú spilagleði ekki fyrirfinnast vegna þess að það er gífurlegt álag á tónlistarmennina auk þess að þeir þurfa kannski að vera að spila sömu stykkin aftur og aftur ár eftir ár

Rangt rangt rangt…. það sem ég er einmitt að gagnrýna við Rokk er hvað það er ótrúlega fyrirsjáanlegt og einmitt lýtur svo mörgum reglum og lögmálum. Taktu þér bókina “Hljómfræði I - frumtök”* í hönd, taktu svo nótur af uppáhalds popplögunum þínum og kannaðu málið, ég hvet þig eindregið til þess. Margt sem þér mun þykja miður skemmtilegt mun koma í ljós.
Annars er gott að vita að við leitumst eftir sömu hlutum í tónlist, annars væri þessi umræða tilgangslaus :p

Ekki svo gleyma því að í klassískri tónlist er tekinn tími til að spila gjörsamlega af fingrum fram - spunnin sóló í miðjum lögum kallast nefninlega cadenzur og eru upprunnar úr konsertum 18. aldar.


*sem er 100 ára gömul bók (bók Schönbergs, Theory of Harmony, sem “Hljómfræði I - frumtök” er byggð eftir) með tónlistar-reglum byggðum á reynslu 300 ára á undan.

Reyndar vil ég bæta því við að eitt af því sem mér finnst frábært við rokk og blús og djass er hvað oft er mikil sál í því, þess vegna voru Deep Purple tónleikarnir sem ég fór á nú með betri tónleikum sem ég hef heyrt. Fyrst í stað hélt ég að þessi sál gæti aðeins heyrst í rokki og blús, en með tímanum sá ég að mér skjátlaðist. Eftir því sem ég hlustaði meira á blús og rokk fannst mér sálin verða formúlukenndari og einhvernveginn fíla ég hana bara í dag einmitt á tónleikum, svo var það hitt, ég fann hana í klassíkini.
Menn á borð Yuri Bashmet, Heinz Holliger, Gidon Kremer (báðir flytjendur, Yuri Bashmet spilar á víólu, Holliger á óbó og Kremer á fiðlu) og síðast en ekki síst ég sjálfur komu mér á sporið (um þetta leiti tók ég víst að sögn kennara míns miklum framförum á hljóðfærið í sambandi við túlkun og ég lærði að túlka niðurnjörvaðar nóturnar af nótnablaðinu að minnsta kosti að einhverju leiti).

Einnig vil ég benda þér á að það er afar sjaldgæft að hljóðfæraleikarar spili sama verkið aftur og aftur, nema einmitt einleikararnir en þeir sem verða þekktir og fólk vill hlusta á hafa alltaf mestu “sálina”. Þeir þekkja verkið og kunna á túlkun þess.
Svo með sinfóníuhljómsveitir. Þegar ég spila í sinfóníuhljómsveit lít ég á sjálfan mig sem íþróttamann að miklu leiti, þrautirnar eru að spila hverja nótu í réttri tónhæð og að fylgjast með hljómsveitarstjóranum til að halda réttum takti og ná réttum innkomum, og síðast en ekki síst að að hafa puttana á réttum stað. Stjórnandinn er túlkandin, nema kannski í einstökum einleiksköflum, og að koma túlkuninni frá sér er frekar torsótt leið fyrir hann. Ef þér finnst sál og túlkun flytjandans mikilvæg í tónlist bendi ég þér á að hlusta á kammertónlist (litlir hljóðfærahópar, lögin heita oftast ‘nafnáhljóðfærum’tríó(3 hljóðfæri)/kvartet(4 hljðfr.)/kvintet(5)/sextet(6)/sebtet(7)/oktet(8)).