Fyrir tveimur árum vaknaði mamma mín við það að það var köttur að væla fyrir utan glugann hennar hún fór og náði í hann og hann var svo horaður að hann leit út fyrir að hann hefði verið matar laus í viku eða tvær hún fór með hann inn gaf honum mjólk, rjóma og rækjur. Þegar hún var búin að vera hjá okkur í þrá daga var hún orðin hress. Mamma hringdi í kattholt og spuurði hvort einhver hefði lýst eftir svörtum ketti. Og þá hafði kona lýst eftir henni (þetta var kona) við fengum númerið hringdum og fórum svo að skila kettinum. tveim til þrem dögum síðar kom konan og sagði að við mættum eiga hana. Af þvím að konan var flutt í bæinn (flutti fyrir mánuði) og í blokk. hún hafði bara KASTAÐ KETTINUM ÚT OG VILDIO EKKI SJÁ HANN FLUTTI BURT Í BLOKK!!!

En ég er fegin asð hún gaf okkur hana. Hún var fyrst soldil manna fæla og steig ekki út fyrir húsins dyr. Það hefur allt lagast núna hún er alveg svört með 2 - 3 hvít há á bakinu. Hún heitir Svarta-Petra.

svona getur fólk verið vont