Sælir hugarar,

Jæja, þar kom að því… Nikkí lenti í fyrsta slysinu sínu og slasaðist nokkuð.

Þannig var að við vorum með vinafólk í mat og þar sem vinkona mín var með ofnæmi lokuðum við Nikkí inni í svefnherbergi. Hún var með mat og vatn og allt til alls en það var ekki nóg..

Við erum með krækjur á gluggunum, erum að vinna að því að fá upp almennilegar festingar, sem við tillum þegar við opnum gluggann. Þegar einhver vindur er fjúka gluggarnir stundum upp og það gerðist einmitt þetta kvöld.

Þegar Nikkí fór að leiðast og verða mjög pirruð yfir því að fá ekki að vera með í gamninu inni í stofu ákvað hún að fara í skoðunarferð og sjá hvort ekki væri eitthvað skemmtilegt inni í herbergi. Leið hennar lá upp í gluggann og eitthvað var hún að sniglast þar en tókst ekki betur til en svo að þegar hún var að leika sér í opinu og reyna að gægjast út eins og hún gerir alltaf í eldhúsinu (sem er ekki með gluggasyllu) steig hún út, rann á járninu og datt niður tvær og hálfa hæð (2 hæðir og 1/2 kjallarinn) niður á hellulagða stétt.

Sem betur fer átti vinur okkar leið niður í bílinn sinn og fann Nikkí hríðaskjálfandi og meidda undir bílnum okkar. Þegar hann kom með hana upp hélt ég fyrst að hún hefði elt hann út en sá svo hvers kyns var þegar hann setti hana niður. Hún lá þarna skjálfandi og skælandi og það mátti ekkert koma við hana. Við gátum ekki farið með hana til læknis því þetta var seint á sunnudagskvöldi.

Það var ekki fyrr en tveim tímum síðar sem hún fór aðeins á ról og ég gat skoðað hana almennilega. Hægri afturfóturinn var alveg ónothæfur og rosalega viðkvæmur, sá vinstri líka en hún gat hökt um á þremur fótum. Hún var öll mjög aum en virtist ekki vera brotin. Hún skældi mikið þessa nótt og ég setti rúmið hennar við hliðina á koddanum mínum svo hún væri ekki ein en yrði heldur ekki fyrir hnjaski.

Strax kl 8 um morguninn fór ég með hana til dýralæknis og ég var svo miður mín yfir því þegar hún grét hjá honum að ég var næstum því farin að skæla sjálf. Niðurstaðan var sú að hún er tognuð í mjöðminni og það er bara tíminn sem læknar það. Hann gaf henni samt bólgueyðandi sprautu og svo fórum við heim.

Hún er enn helaum í mjöðminni en er búin að jafna sig á sjokkinu og er farin að haga sér eins og hún er vön. Hún er samt ekki að fatta það að hún getur ekki hoppað upp á allt í bili og er alltaf jafn svekkt þegar hún drífur ekki og dettur..

Við vonum bara að hún verði fljót að jafna sig því það er svo sárt að sjá svona lítið grey meitt.

Hún á allavega 8 líf eftir….

Kveðja

Ína Sif og Nikkí