Ég veit um tilvik þar sem kettir hafa klórað og ráðist á börn.

Börn eru óvitar og kannski vön að umgangast heimilisketti og þau hugsa ekkert “hey þetta er örugglega flækingsköttur sem mun ráðast á mig, best að halda mig frá honum…”

Og veit líka um tilvik þar sem kettir hafa komist inn í hús og skitið og migið og gert meiri “skemmtilegan” skandal af sér….

Ég hef sjálf reynt að losna við ketti og veit um mörg mörg mörg önnur tilfelli og í langfæstum tilvikum gekk að losna við alla kettina og stundum ekki neina.

Sæl catgirl

Þú ert með svo svartsýnar og sorglegar sögur.
Hvaða kettir ráðast á börn útaf engu ? Ég hef aldrei heyrt um neytt svona, ég held að krakkar séu bara að atast í þeim og svo væla þau ef köttunum líkar það ekki. Það þarf ansi mikið til að kettir fari að innræktast en auðvitað getur það allveg gerst en ef svona margir kettir eru á svæðinu einsog þarf í heilt kattasamfélag þá gerist það ekki.

Kettir sem fara inní hús og garða (eigendunum ekki til gleði) eru ekkert alltaf flækingskettir.

Það er ekki rétt að kettir sem séu merktir úti á landi (eða hér) sleppi alltaf, þaðan sem ég kem eru það engir kattavinir sem sjá um að “útrýma” köttunum. Mamma mín hringdi alltaf í mennina og lýsti kettinum okkar svo hann myndi örugglega sleppa, hann var merktur og var aldrei lengi úti á kvöldin, en úpps, hann hvarf. Ein kona í bænum fann heimilisköttinn sinn á tröppunum einn morguninn, hann var með ól, en þetta var áður en farið var að auglýsa svona herferðir.

Í þessum bæ ólst ég upp við að á hverjum degi hitti ég ketti, sumir voru stórir og ógnvænlegir villikettir en þeir voru ljúfir sem lömb og það er reglan frekar en undantekningin. Margir voru fórnarlömb þess að eigendurnir hefðu fengið leið, svoleiðis fólk er ömurlegt. Núna hittir maður aldrei ketti þar, það er sorglegt bæjarfélag en kannski verður hægt að breyta þessu.

Ég vil líka frekar að fólk láti svæfa kettlinga frekar en henda þeim útá götu en það væri náttúrulega best að taka læður úr sambandi ef fólk sér ekki frammá að losna endilega við kettlinga sem hún mun vafalaust eignast.

Það er kannski ekki svo galið að setja kattaeigendur undir eitthvað eftirlit, en hvaða stjórnvöld myndu fara að hugsa um hagsmuni katta. Engin því miður. Ég vil samt líka vernda lífsréttindi villikatta. Að drepa kött er bara eitt það ógeðslegasta sem ég get hugsað útí, sama hvort það er villiköttur eða heimilisköttur. Villikettir geta allveg séð um sig sjálfir og þeir forðast fólk oft á tíðum.

En ef reglur yrðu settar um ketti og aðhald haft með kattahaldi myndi það þá ekki gera það að verkum að kettir myndu fara að kosta pening ? Og fólk færi meira að spá í hvaða tegund þetta er og svoleiðis ? Það finndist mér slæmt.

Jæja hafið þið það gott öllsömul. Við eigum allavega flest eitt sameiginlegt, við viljum að allir kettir hafi það sem best.


Ég lofa ykkur því að ef ég verð einhverntímann rík þá verður mitt fyrsta verka að láta byggja annað kattholt.

Kveðja

vortex

catgirl
ég er svona farin að spá í, eftir annan lestur á bréfi þínu afhjverju þú gerir 100% ráð fyrir því að kötturinn minn hafi verið ómerktur. Gerir bara ráð fyrir því í einhverri einfeldni, eða er það fíla vegna þess að ég var ekki fullkomlega sammála þér ? Þú veist voandi ekki hvernig mér og mömmu leið þegar kötturinn okkar hvarf, þetta er hryllileg lífsreynsla og þegar vonin um að sjá hann aftur rann sitt skeið á enda, það óska ég engum sem á gæludýr sem hann elskar. Þú þykist geta með einni setningu skellt allri skuldinni á að við höfum ekki merkt hann, einsog þú þekkir okkur eitthvað. Skammastu þín.