eru kettirnir þínir geldir ??? ef ekki þá er það skýringin þeir þurfa að eiga náin samskipti við aðra ketti og það lætur þeim liða hörmunglega ef þú heldur þeim inni ógeldum….

ég lét gelda minn kött og hann kvartar aldrei þó hann sé inni allann sólahringinn.

Galdurinn er að láta þá út í áföngum…. keyft'á'ðá ól og taktu þau síðan út í 2 mínútur í einu, og svo hægt og hægt meiri tíma, þar til að þær venjast þessu…
(ekkert að þakka)

Ég prófaði þetta. Kannske er mitt tilfelli ekki dæmigert, en kötturinn hvarf … tvisvar, og hefur ekki enn fundist aftur. Fyrsta mánuðinn lék allt í lyndi, hún sat aðallega í glugganum (þ.e. opnum glugga) og fór kannske aðeins útí garð. Síðan hvarf hún, og kom í leitirnar tveim vikum síðar, með sár á rófu og annars staðar. Ég held að aðrir og stærri kettir hafi rekið hana í burtu og síðan komið og étið matinn hennar. Síðan kom hún nú leitirnar úti á Melum (ég bý í Þingholtunum) og allt gott um það að segja. Nema hvað, ég verð auðvitað að hafa opna glugga og einhvern tímann fór hún barasta út aftur, og ég hef ekki séð hana síðan.

Semsagt: Ef þú ætlar að hleypa köttunum þínum út, vertu viss um að þeir séu nógu stórir og sterkir til að geta eignað sér eitthvað svæði og rekið aðra ketti burt af því.

Ég og kærastinn minn vorum með sona innikisu en hún var orðin svo sorgmædd…“grét” einmitt mikið…og við eiginlega ekkert heima á daginn þannig við ákváðum að leyfa henni að fara út….og einn daginn þá opnuðum við bara gluggann og hleyptum henni út…og hún er mjög happy núna=) en hún týndist reyndar einusinni…kom samt heim strax daginn eftir…hún heldur sig mest í garðinum og sona í kringum húsið þannig hún fer nú ekkert langt sem er gott=)

Gangi þér vel með kisurnar=)

Það er í sjálfu sér ekkert flókið að venja ketti við að vera úti - flestum köttum er tamara að vera úti en inni - þeir eru samt mis strokugjarnir og kattholt væri eflaust ekki fullt af týndum og heimilislausum köttum ef allir kettir skiluðu sér heim.

Ég ráðlegg þér eins og fram kom að byrja á að fara með þá út í beisli. Þá lærir þú á hvernig þeir bregðast við úti og kisi lærir líka á að þekkja umhverfið sitt. Ef þú getur ekki fengið einhvern með þér skaltu fara með annan í einu.

Þegar þú telur óhætt að sleppa þeim skaltu halda áfram að vera með þeim úti við - reyna að venja þær á stutta göngutúra í hverfinu - kalla þær til þín og verðlauna þær með harðfisk, rækju eða einhverju sem þeim þykir gott

Etv. vill er ég að misskilja þig en mér finnst eins og þín skoðun sé sú að hleypa þeim út af því þú ert svo lítið heima ?? - Þá einfaldlega lenda þær bara á verðgangi og týnast - kettir hafa ekkert með það að gera að væflast úti meðan eigandinn er á bak og burt !!!!

Ef þú getur komið upp kattarlúgu svo þær geti valsað inn og út breytir það öllu …Ekki það að ég vilji vera að dissa þig neitt en þá eru það almenn skilaboð til kattareigenda að maður sinnir kettinum þínum eins og maður sinnir barninu sínu -

Þó að þú sért lítið heima og vorkennir kisa að komast ekki út í félagsskap þá er það enginn lausn - Kisa leiðist kanski líka bara af því þú ert lítið heima :) - Á meðan þeir eru tveir hafa þeir þó hvorn annan og það er félagsskapur …

Gangi þér vel - En farðu varlega af stað !!! - Hvorki þér, kisa né öðrum er greiði gerður á því að kisi lendi á þvælingi !!!

sko ef þú vilt ekki láta keyra á kettina þína þá mundi ég bara kaupa svona kattaról (en ekki svona hunda ól heldur æ þetta fæst í dýrabúðum)og láta þá svona út í bandi, veit þetta hljómar asnalega en ….

Þetta er bara hið besta mál, greiðir fólkið gjöld af þessum köttum, sé svo ekki, þá finnst manni að þeir eiga bara að vera inni svo hægt sé að þrífa upp eftir þeim, því þeir eru mestu sýklaberar og hreinlega hættulegir að því leiti.

Ég er alveg sammála því sem verið er að segja um geldingar. Ég á sjálf kött sem er að verða 2.ára og á eftir að gelda hann, hann er bara aldrei heima hjá sér.. Ég bý út á landi þar sem best er að vera, hann fær nægt frelsi og getur hlaupið inn og út úr húsinu eins og ekkert sé. Ég hef átt ketti síðan ég man eftir mér og eru þeir best hafðir geldir. Þannig eru þeir meira heima við án þess að hafa yfir einhverju að kvarta og ef það er eitthvað sem þeir kvarta yfir er það hungur, annars hafa þeir það bara notalegt :) Ólar eru einnig ekki slæmar, svo framarlega sem það eru bara hálsólar, að hafa kött í bandi er bara fáranlegt. Það er bara einhvern veginn ekki þeir.

Gangi þér vel :)

Báðir kettirnir mínir eru útikettir og hafa alltaf verið. En þegar ég vandi þá við að fara út þegar þeir voru kettlingar þá hafði ég þá í beisli fyrstu 1-2 vikurnar. Þá byrjaði ég að fara með þá bara stutta stund í einu og bara rétt út í garð svona svona fyrst. Svo lengdi ég tímann smám saman og fór með þá aðeins lengra, kannski svona 2-3 húsum lengra eða eitthvað (kettir fara yfirleitt ekki mikið lengra en nokkrar húsalengdir) bara svo ég væri viss um að þeir þekktu umhverfið og gætu ratað heim aftur og svona. Þú veist, þannig að þeir væru búnir að venjast því að vera úti, umhverfinu, lyktinni og allt það og myndu ekki fara í panik þegar þeir fengju að fara lausir út. Þeir voru nefnilega soldið hræddir, en þó voðalega spenntir, þegar ég fór með þá út fyrst.

Síðan á ég frænku sem á kisu sem er reyndar líka útikisa, en hún flutti fyrir stuttu og þá gerði hún einmitt svipað með kisuna sína, nema hún var ekki í beisli, því hún var orðin svo vel tamin og hænd að eigandanum að hún gekk hvort eð er bara “við hæl” og elti hana.

Gangi ykkur vel!
Kv. Divaa

Ég á útikisu. Þegar hún var kettlingur og byrjaði að fara út fór hún alltaf bara út í garð og svo fór hún alltaf lengra og lengra. Hún passaði sig eiginlega sjálf.

ertu með pall eða svalir eg leyfi kisunni minni alltaf að fara þar út þegar hún vill og hún er alltaf happy

ertu með pall eða svalir eg leyfi kisunni minni alltaf að fara þar út þegar hún vill og hún er alltaf happy