Ef þú ætlar að fara að setja kött í band þá finnst mér það sick!

ég veit um unga stúlku sem á innikisiu en hún fer með hana út að labba í ól og það gengur fínt, hún þekkir ekkert annað.
Ég hef bara góða reynslu af inniköttum. Af hverju ættu kettir ekki að venjast á ólar eins og hundar? Það er hægt að venja dýr við flest held ég

ég á kött og ég hef enga þörf fyrir svona ól, hann eltir mig bara hvert sem ég fer þegar skroppið er út úr húsi

ég ætlaði að hafa minn kött innikött en gafst svo upp á því eftir nokkra daga, hann slapp alltaf út og vandist því…
ég keypti líka beisli fyrir hann en hann vildi aldrei fara í það, tróð sér alltaf einhvernveginn úr því.
það er heldur ekkert uppáhaldið hans að vera í búri í bíl, þegar við förum með hann til dýralæknis þurfum við að keyra í 10-15 mín. og hann mjálmar eiginlega alla leiðina og virðist líða mjög illa, einu sinni ældi hann í bílnum! :S þannig bara gangi þér vel…!

Ég hef átt ketti frá því að ég fæddist… og alltaf hafa þeir verið tveir… núna á ég tvo ketti sem eru kallaðir Hlussa og Pjása :)
ég veit ekki hvort ég kenndi þeim það sem þeir kunna en ég fékk köttinn minn til að sækja bolta eins og hundur gerir… ég keypti bolta sem er linur og svo hálfgerður púði og sem hún gat bitið í (bara annar kötturinn gerir þetta, Pjása), svo er það þannig að ef ég kasta boltanum, fer hún og nær í hann og kemur með hann til mín.. og bíður svo þangað til að ég kasti aftur. Ef enginn nennir að leika við hana þá bjargar hún sér, fer efst í stigann hjá mér og lætur boltann rúlla niður, hleypur á eftir honum og kemur með hann upp… lætur hann svo aftur rúlla niður, þannig heldur það áfram :)
ég bý í litlum bæ svo að kettirnir mínir eru stundum úti.. annar kötturinn, Hlussa, er samt oftast úti, kemur inn til að drekka og borða. Báðir mínir kettir eru svo miklir hræðslu púkar að þeir fóru ekki út í hálft ár.. þeir voru u.þ.b. hálfs árs þegar þeir fóru fyrst út. Pjása gengur ekki með bjöllu, enda veiðir hún ekki fugla eða neitt þannig og kemur með inn…. annað en hlussa sem gengur með 3 bjöllur!
en ég var búinn að kenna Pjásu meira… t.d. ég get kallað á hana, sagt henni að koma upp á borð hjá mér með því að segja nafn hennar og svo er hún oftast hjá mér… hún sefur yfir næturnar í rúmi mínu, ef ég fer svo á klósettið, fá mér að borða eða eitthvað þá kemur hún á eftir mér og bíður.. það kenndi ég henni bara með því að vera góður við hana og gefa henni nammi þegar hún gerði rétt, og svo stundum fær hún ís hjá mér ef ég er með :)
En ég man ekki meira í bili því klukkan er að verða 6 u nóttu.. :)

Fáðu þér einn kött í viðbót sem innikött líka. Þá hefur hann/þeir allavega félagsskap á meðan enginn er heima.

Ég setti mína ketti í ólar fyrsta árið þeirra og núna eru þeir labbandi við hliðina á mér hvert sem ég fer, málið er bara að þarfnast gríðarlegar þolinmæði til að þetta virki, það má alls ekki nota sömu aðferð og við hunda það er að segja ekki toga köttin til þín aftur og aftur, hann fer í fýlu og neitar að hafa nokkuð með þig að gera. ef hann ætlar eitthvað annað bara stoppa og hleypa honum ekki lengra en ólin nær hann kemur til þín aftur ef hann kemst ekkert annað.þannig venst hann við að labba við hliðina á þér.

Annar kötturinn minn vill gjarnan koma með í bíltúr, hann hoppar inn í bíl þegar ég opna hurðina og leggst strax í afturgluggan og svo bara liggur hann þar ? ég vandi hann ekkert sérstaklega þannig að hann tók upp á þessu sjálfur. En hinn kötturinn minn verður að vera í búri……
Annars er ekki mælt með að kettir séu lausir í bíl og getur það beinlínis verið hættulegt þar sem þeir komast undir sæti og jafnvel pedala og um allt það er of mikil truflun fyrir bílstjórann og getur valdið slysi. ef að þeir eiga sitt eigið búr og eru vanir því þá ættu þeir að vera rólegir í bíl vegna þess að þeir finna fyrir miklu öryggi í búrinu.

Vonandi hjálpar þetta eitthvað til, en mundu bara þolinmæði þrautir vinnur allar, og þú kennir ketti ekki það sem hann vill ekki læra.

Ég hef mína ketti í bandi… Ég byrjaði á þessu stutt eftir að ég fékk þá um 6 mánaða aldur og auðvitað í fyrsta skipti sem ég setti ólarnar á veltu þeir sér á bakið og skildu ekkert í þessu.

Strax í annað skiptið gekk betur og svo koll af kolli. Núna leyfi ég þeim að fara einum út (í ól+framlengingu) og þeim finnst það rosalega gaman. Þeir spóka sig um í garðinum, elta flugur og éta gras :0)

Ég held að það sé mismunandi eftir kisum hvort þeim finnst gaman að vera í bíl eða ekki. En auðvitað því fyrr sem byrjað er á því hljóta þær að venjast bílferðum. En yfirleitt tákna bílferðir heimsóknir til dýralæknis og það muna þær. Þessvegna er betra að taka þær í bíltúr án þess að hann endi með sprautu hjá dýralækninum ef það á að taka köttinn með í sveitina….

kv, skott.

Sæl, varðandi það að ferðast með kisur í bíl þá er það ekkert mál svo lengi sem þær eru ekki bílveikar og það fer vel um þær í búrinu sínu. Ég á 2 kisur sem ég hef farið nokkrum sinnum með í bílferðir (bæði lengri og styttri). Annarri þeirra finnst þetta ekkert mál og virðist bara líka þetta vel. Hún labbar bara sjálf inn í búrið sitt og kemur sér vel fyrir og bíður eftir að farið sé með hana út í bíl. Hin er hins vegar bílveik og emjar og vælir meira og minna allann tímann sem bílinn er á hreyfingu og hún hefur líka ælt. Eina lausnin við þessu vandamáli virðist vera að forðast að fara með hana í bíl. Það er um að gera að prófa og sjá hvernig þinn köttur höndlar bílferðir.

betra að venja kisuna á þetta meðan hún er ung, í staðinn fyrir þegar hún er orðinn eldri og kominn með sína eigin reglur á hlutunum… :)

Það er alveg hægt að venja ketti á að vera í beisli og bíl. Þú verður bara að byrja mjög snemma því að það verður erfiðara að kenna næstum fullorðnum ketti. Það fer reyndar eftir tegundum hvort það sé erfitt að hafa þá inniketti. Það er ekki mjög erfitt að láta persa vera inniketti en miklu erfiðara að láta norska skógarketti og svona ketti eins og margir eru með vera inni því að þeir eru bara útikettir en það er náttúrulega alltaf hægt að kenna þeim. Það er samt engin hætta á að þeim leiðist held ég. Þú verður bara að leika við hann og taka eftir honum því að honum leiðist annars bara. Annars eru kettir ekki mikil socialfrík og vilja helst fá að vera í friði stundum.

Ef þú vilt kenna honum að gera eitthvað ekki (t.d.klóra í húsgögn, naga blóm og svoleiðis) þá tekuru hann bara upp ,þegar hann gerir eitthvað bannað, í stellingu sem honum finnst óþægileg en samt ekki meiða hann og horfa í augun á honum og venja þig á að nota bara eitt orð við að skamma(t.d.NEI! eða SKAMM!)og svo er líka hægt að skvetta á hann vatni í hvert skipti sem hann gerir þetta.

það er ekki heldur í eðli hunda að vera í ól….en ég á kött sem er með fullt frelsi og kanínu sem fær að fara að minsta kosti einu sinni út á dag - alveg laus. Ég hef stundum orðið var við það að það séu einhverjir krakkar að elta hana og síðan þegar ég fer út þá segja þeir “það er KANÍNA HÉRNA!” mér finnst að það ætti ekki að halda köttum inni afþví að það er ekki heldur í eðli þeirra! mér dettur ekki í hug að það þurfi að kenna þeim neitt annað en að fara í kassann..og ef kötturinn kemst út þegar hann vill þá þarf ekki einu sinni kassa.
kv. Skellur (ég er samt kvk!)