Grein þín hljóðaði svo:
Jæja heil og sæl.
Skugginn vinur ykkar hér enn einu sinni.

Ég fagna og þakka öllum þeim tugum skilaboða og áhuga fyrir fight clubinum okkar félaganna. Þegar eru 3 nýir meðlimir innleiddir og enn er að bætast. Allir hafa þegar staðist hæfnisprófið, en ekki allir áfallalaust (Höski þetta er til þín ;)….

Hæfnisprófið fer þannig fram (mun ekki fjalla um eldriborgara deildina, hún er ekki mín): Menn mæta í göllunum sínum sem nauðsynlegt er að eiga. Það byrjar allt á því að þeir eru látnir öskra eins og brjálaðar górillur “ÉG ER EKKI ÍTALSKUR”.
Eftir að þeir eru orðnir vel heitir og öskrandi illir eru þeir leiddir eftir spítu og látnir slást við ýmindaðan andstæðing.
Næst eru þeir kældir niður með því að stinga hausnum í kælibox.

Ég ætla ekki að fjalla um hnífa og hjálpartól í þessari grein, mun koma síðar.

Þegar nýr meðlimur hefur verið innleiddur hefst svo aðal fjörið. Þar eru innleiddir látnir berja þann nýja sundur og saman einsog tuskubrúðu, hann má auðvitað ekkert gera nema hlægja.
Svo er hann boðinn velkominn og við höldum fjörinu áfram í ýmsum myndum, koma þar svipur og keðjur til sögunnar. Við fjölmennum oftast niður í bæ á trukkunum okkar í fylgd með sniglunum. Og stofnum þar í leindu húsi til fjölmennra slagsmála og pikkum oft vegfarendur með okkur. Ekkert illa meint eða svoleiðis.
Við erum mjög mikið í því að taka okkur fyrirmyndir, er t.d. fyrirmynd Höska sem ég hef hér áður nefnt Tyson og oftar en ekki er menn hans eru í jörðinni ræðst górillan í honum á andlit óvinarinns og rífur það í sig.

Dómnefnd hæfnisprófa skipa;
Ási “sveitti”
Petur “Skugginn”
Hreggi “jaxl”
Dabbi “svarti”
Jolli “Lee”
Ýmsir úr Sniglunum

Nóg komið í bili, látið heyra í ykkur og haldið áfram að senda mér skilaboð…
…Þangað til,

Skugginn