ég sem ágætis penni og málfræðinörd á köflum hef verið að renna augunum yfir textann í íslenskum lögum, gömlum.. sem og nýjum.
HVAR ER ÍMYNDUNARAFLIÐ GOTT FÓLK?!
tökum eitt gott dæmi:
alla nótt hún horfði í augu mér,
og mér fannst hún vilja segja mér,
viltu vaka í alla nótt..
annars verður mér ei rótt..
viltu vaka í alla nótt annars verður mér ei rótt.
og ég elska þig,
og ég veit það líka að þú elskar mig.
ég horfði í augun blá..

Guð á himnum segi ég nú bara.
þetta var Stúlkan mín með Skítamóral

mér finnst ég ALLSTAÐAR sjá og heyra það sama..
Farðu ei frá mér..
viltu vaka í alla nótt..
í augun blaáááá..
mér verður ekki róóóóótt..

þetta er að mínu mati enn eitt dæmið um það hversu hratt íslenskan er að gleymast í hugum okkar allra!

ég vildi að ég gæti rökstutt mál mitt mun betur,
skal gera það eftir óskum..

takk fyrir lesturinn..

ellena :)
Ekkert sem ég skrifa er í samhengi ?