Það á að svæfa greyið voffann minn í dag. Maður bjóst svosem við því einn daginn því nóg þjáist hún af gigt og orðin 12 ára gömul:( Þetta er best fyrir hana sjálfa, litla yndið. Besta vinkona mannsins og tryggur voffi sem alltaf fagnar manni þegar maður kemur heim. Nú verður enginn til að fagna manni hátíðlega á hverjum einasta degi. Allt verður hversdagslegt úti í myrkrinu:( Maður er svo háfleygur þegar minningargreinar eru annarsvegar. Ég er nú búin að mála 3 mjög raunverulega málverk af henni 2001 og þau tími ég aldrei nokkurn tímann að selja…they are all MINE! Hvíldu í friði Súsí mín, ég mun aldrei gleyma þér.

Ein spurning. Fær maður ekki öskuna af dýrinu til að jarðsetja? Þá jarðset ég hana í móanum sem er alveg við húsið´, þar sem hún lék sér.

Hún hefur alltaf látið eins og hvolpur þegar hún hefur dót og bæði það og fallegu,einlægu augun, bræðir fjöldamörg hjörtu. Sérstaklega mitt hjarta.