Ef þú horfir á hvernig þetta er hjá fólki þá getur það líka verið með arfgenga sjúkdóma en getur oft haldið þeim niðri með því að fara vel með sig.

Þó hundurinn sé með mjaðmalos í ættinni, þá ætti það að verða vægara en ella ef það er passað vel uppá hann.

Þú getur séð allt um mjaðmalos á þessu : http://www.schafer.is/sd/heilbrigdi/mjadmalos.htm<br><br>“The more people I meet the more I like my cat.”

Ég held að mjaðmalos orsakist af erfðum, þjálfun og matarræði. t.d. getur hvolpur sem fær í erfðir fullkomlega heilbrigðar mjaðmir en er ofþjálfaður og með lélegt fæði fengið mjaðmalos. en það er held ég auðveldara að leiðrétta það með því að skipta um fæði og lífsmunstur. eins þarf hundur með lélegar mjaðmir ekkert að fá jafn slæmt mjaðmalos og foreldrarnir ef það er bara passað vel upp á þjálfunina og matarræðið. ef vitað er fyrir fram eða það kemur í ljós snemma að um mjaðmalos er að ræða getur verið gott að setja voffan á hundaliðaktín (nýfáanlegt á íslandi). held að liðaktínið virki þannig að það eykur vökvamyndun inni í liðnum sem tefur fyrir afmyndun. og minnkar sársaukann ef allt brjóskið er upprunnið. þessvegna er mjög mikilvægt að ofhreyfa ekki stórar hundategundir. beinin eru seinni að þroskast en líkaminn og því ráða mjaðmirnar ekki við álagið. þær eru ekki nógu þroskaðar til þess.

kv. Pooh