Ég veit ekki.. ég var nú mjög oft úti með okkar hund þegar ég var 10 ára og jafnvel yngri, hann var einmitt blanda af Labrador og golden retriver.. Ég hefði allavega orðið mjög Fúl/sár ef eitthver hefði verið að skamma mig þegar ég var með hann úti.
Ég veit samt ekki alveg hvað ég á að segja.. Mér finnst allavega ekkert athugavert við það að sjá krakka úti með hundana sína á meðan það er hugsað vel um þá.. Hugsa að það fari líka bara mjög eftir því hvernig Krakkinn er..
Það t.d búa börn í mínu hverfi sem eiga hund og þau eru að segja honum að halda kjafti og þegja þó svo að vesalings hundurinn sé ekkert að segja.. Þeim myndi ég allavega ALDREI treysta!

Kannski verður að meta aðstæður í hverju tilfelli. Oft sé ég krakka með litla hunda í göngutúrum og gerði ég þetta líka með elstu týkina mína (var 11 þegar ég fékk hana) en hún er lítil poodle. Mér finnst ekkert að því að krakkar fari út með heimilishundinn en það er alveg rétt að það er ekki hægt að ætlast til þess að þau beri ábyrgð á dýrinu. Persónulega finnst mér mikið sniðugra að barnið/börnin leiki við hundinn, þau fá bæði miklu meira út úr því. Það verður líka að taka inn í dæmið stærð hundsins, það er ekki auðvelt fyrir unga krakka að ráða við 40 kg hund sem ætlar sér að fara í ákveðna átt.

Annað mál aftur á móti eru krakkar sem eru að fara út með hunda fyrir aðra, og hef ég alla tíð verið á móti því. Enda hefur engin fengið að fara út með mína hunda. Hvað gerist ef þeir sleppa og hlaupa í burtu, sem þeir gætu alveg gert.

Það er náttúrulega mjög góðs viti ef börnin hafa áhuga á hundinum og vilja eyða tíma með honum, þetta eru nefninlega hundaeigendur framtíðarinnar.

alveg sammála þér!

Ég er alveg sammála öllum sem hafa commentað á undan mér. Það búa litlir krakkar í sama húsi og ég og þegar hundurinn minn var lítill hvolpur voru þau alltaf að koma og biðja um að fá að fara út með hundinn en hættu því loks (samt koma þau einstaka sinnum), af því að við vildum aldrei leyfa þeim að fara út með hundinn. Þau kunnu ekkert á hunda og þó að hundurinn minn sé lítill þá er hann sterkur og ég það er á mörkunum að ég ráði við hann þegar hann verður æstur. Svo er ég líka alltaf að lenda í því að börn komi hlaupandi og fari að klappa hundinum án þess að spyrja. Ég er ekkert of hrifin af því og segi þeim það oftast, því að hundurinn verður alveg svakalega æstur ef það kemur einhver hlaupandi að honum og fer eitthvað að vesenast í honum. svo er ég alltaf að sjá svona 9-10 ára krakka með stóra labradora eða aðra stóra hunda, sem þau ráða bara ekkert við. Systir mín á stóra Schafer-tík og 10 ára strák sem hefur alist upp með tíkinni en hún leyfir honum aldrei að fara einn út með hundinn, þó hún hlýði honum svo sem, hún fer alltaf með því það gæti alltaf eitthvað komið upp á og 10 ára strákur ræður ekki við svona stóran hund.
Svo það þarf að kenna börnum hvernig á að umgangast hunda og koma foreldrunum í skilnig um að börn hafi ekki þroska eða líkamsburði til að bera ábyrgð á hundi, ég meina hvað ef hundurinn sleppur og ræðst á einhvern eða hleypur bara í burtu og lendir jafnvel undir bíl?????

Forynja:
Ég er hjartanlega sammála þér um að börn eigi ekki að vera úti með hunda; í fyrsta lagi eins og þú segir er það of mikil ábyrgða fyrir ung börn og í örðu lagi ráða þau ekki við hundana að neinu viti og síðan og ekki síst þá er það slæmt fyrir hundinn. Þeir verða taugaveiklaðir og órólegir þegar þeir finna ekki öryggi; þeir treysta ekki og verða hræddir. Mér finnst það svívirðilegt þegar foreldrar eru að koma sér undan því a fara út með hunana með því að senda börnin út!!
Ef barn langar að fara út með hundinn sinn þá á það að vera sjálfsagt að því tilskyldu að foreldranir fari með. Það er allt annar handleggur og einmitt þannig ættu foreldrar að fara að og leyfa börnunum að taka þátt í umönnun hundsins. Í næsta húsi við mig var kona sem átti cooker og það var strollan af börnun á hverjum degi sem bað um að fá að fara út með hundinn hennar. Henni þótti það sjálfsagt og síðan horfði ég upp á hundinn æstan og pirraðan með börnun sem toguðu í og þrösuðu um hvert þeirra ætti að halda í ólina. Ég gat ekki horft uppá þetta og það endaði með því að ég greip inní og talaði við hundaeigandann og hún áttaði sig þá hvað hún var að gera dýrinu sínu Ég fékk ekki frið fyrir þessum sömu börnun sem gerðu ekki annað en hringja bjöllunni hjá mér og biðja um að fá að fara út með minn hund sem ég að sjálfsöðu neitaði þeim um. Cookerinn var alltaf óvenju æstur og ég er á því að hann hafi verið eyðilgaður.
Hundar eru ekki leikfang. Við látum ekki börn passa börnin okkar og við eigum að umgangast hundana okkar með virðingu fyrir líðan þeirra.
Ég er alfarið á móti þessu og í skipti mér alltaf af ef ég sé eitthvað svona hvort sem það er slæm meðferð á dýri eða börn úti með hund þá hika ég ekki við að blanda mér í málin.
Við eigum öll að vera vakandi fyrir velíðan dýra og ekki að líða samborgurum okkar að fara illa með dýrin sín.
kv. pank

Ég er mjög svo sammála þér forynja.
Sérstaklega með stóra hunda,það er rétt svo að fullorðið fólk ráði við eins og t.d Sheffer,mér finnst verst þegar fólk er að leyfa ókunnugum krökkum að fara út með hundana sína.
Svo er náttúrulega ekkert betra fyrir greyið smáhundana að börn séu að fara út með þá.Ég átti einu sinni yorkshire terrier hund og hann hélt að hann væri sheffer og vildi abbast uppá alla stóra hunda sem hann sá,ég þurfti alltaf að taka hann uppí fangið á mér ef það voru lausir hundar og fela hann inná mér svo hann sæji ekki hundana og þeir sæju hann ekki,það var oft sem hundarnir komu upp að mér snusandi.Ég hefði aldrei leyft krökkum að fara út með hann líka af því ég vildi ekki að þeir myndi stíga á fæturnar á honum eða e-ð.