Það breytir ekki þeirri staðreynd að þú verður að vera viss með 3 ættliði.

Eru það ekki reglurnar?


BTW. Ég sá út á landi einn fallegasta íslending sem ég hef séð. Upprétt eyru, möndluaugun, skottið. Feld til að slefa yfir.

Hrikalega fallegur karlhundur. (plus það að hann gjammaði ekki mikið).

Ég spyr eigandan af hverju að þetta eintak fari ekki á sýningar og sé ræktað undan. Hann svaraði mér að þetta væri hálfur Border Collie. Fékk bara svona sterk Íslendinga gen.


Ég hef hitt nokkra sem hafa ræktað undan íslendingum. (ekki ræktendur, heldur svona heimaræktendur, bæði af norðan og austan)
Þetta lið sem gjörsamlega elskar tegundina og hefur bara átt íslending.

Þau segja alltaf að hundurinn þeirra sé svo falleg(ur), svo góð(ur) að það verði bara að para undan henni/honum.

Ég, saklaus maður, sem hefur bara átt aðrar tegundur og hef bara kynnt mér ræktunarleiðbeiningar fyrir hin 99.99% af hundategundum, spyr náttúrulega eins og fífl:
“Er búið að sýna hundinn?” og fæ þá bara ljótt augnaráð til baka. “Sérðu ekki að hundurinn er ekta Íslendingur?, sjáðu feldinn, sjáðu ………….”. Svo fæ ég einhverja lýsingu um af hverju þetta eintak sé fullkomið eintak fyrir tegundina.

Síðan spyr ég “Hvað með hundinn sem á að fara á hann?/tíkina sem á að fara undir? Er það einhver listi af íslenskum meisturum frá ræktunarráði eða einhverjir sem hafa gert það gott á sýningum?”

Við það fæ ég algjöran “Þú veist greinilega ekki neitt!!” svip frá viðkomandi. Þá var hann búinn að talal við einhvern jón bónda frá litla bæ í hraunlandi sem átti þetta meiriháttar eintak á móti. (Engar pælingar í ættum)




Síðan 3-4 mánuðum seinna. Þegar hvolparnir eru að verða tilbúnir til að fara á ný heimili. Þá kemur auðvitað sú krafa frá fólki sem vill eiga hreinræktaðan Íslending að hvolparnir séu ættbókarfærðir.

Það hafa nefnilega ekki allir þennan innbyggða hæfileika til að horfa á hund og sjá það strax að hann sé hreinræktaður
(Sumir jafnvel vita að útlit segir ekki allt, þeir sem eru blandaðir en líta út sem 100% íslendingar geta, og munu, gefa hvolpa sem líta út eins og forfeðrar. Hvort sem það eru íslendingar eða einhver önnur tegund)


Þá lendir ræktandinn/pörunarstjórinn í smá vandamálum. HRFÍ vill ekki viðurkenna ræktunardýrin og þ.a.l. ekki hvolpana.

“Þvílík hneisa!”, heyri ég. “Djö.. klíkuskapur og andfélagsleg menning þarna niðri í HRFÍ”.
“Þeir sjá ekki hversu góðir einstaklingar þetta eru, röfla bara um ættir og staðfestingu á uppruna”.

“Ég er loksins komin(n) með fallega Íslendinga í stofninn, ekki þetta rusl sem hinir eru að rækta!”



Síða heyri ég fyrirlestur um hvernig HRFÍ í sínum 40 ára leiðangri að vernda íslendinga stofninn sé að halda aftur af alvöru ræktendum eins og þeim. Með auðvitað nóg af innskoti um hversu ljótir þeir Íslendingar eru sem aðrir ræktendur eru að framleiða.



Meðan að þetta er að gerast hér eru Danir að rækta bara undan ættbókarfærðum Íslendingum. Þeir fara eftir ræktunarreglum sem hafa verið þróaðar á öðrum tegundum (og öðrum dýrum) í þúsundi ára. Þeir vita það að það er ekki til fullkominn einstaklingur. Þú ræktar með það í huga að bæta. (s.s. setur hund með lélegan feld en góða byggingu á móti hund sem er með góðan feld. Í þeirri vona að það komi hvolpur/hvolpar sem hafi bygginguna frá einum og feldinn frá hinum. Þetta gera þeir með samstarfi ið hvorn annan.

Ég gef Dönum 20 ár til eigna sér tegundina. Á meðan verða allir þessir littlu ræktendur í sínu horni. Ræktandi það sem þeim finnst flott (óháð standard á tegundinni) og karpa við hina ræktendurna og lýsandi því við alla hversu ljótir hinir Íslendingarnir eru.

Og þegar þetta gerist munu allir ræktendurnir skríða úr sinni holu, með sína heimaþróaða línu, benda á HRFÍ og segja að þetta sé allt þeim að kenna.

Duncan


ps. Ég hef ekki mikið álit á þeim vinnubrögðum sem margir hafa í þessari ræktun
(Þó að auðvitað sé nokkrir sem gera það mjög gott og vel)