hæhæ Dorilla!
ok…það er nokkuð mikið vit í þessu en sko…ég held að þetta sé ekki bara leti í fólki…kannski er það bara að fara eitthvert og lætur hundana hlaupa a eftir bílnum til þess að viðra þá bara í leiðinni en taka þá svo upp í bílinn aftur þegar hundarnir hafa hlupið svolítið…við fjölskyldan gerum þetta stundum en ekki oft sko…bara svona þegar verið er að ferðast höfum við sett hundinn út og la´tið hann hlaupa á eftir bílnum..í sja´lfu sér skil ég þetta ekki :S en samt gerum við þetta…þetta egtur nottla bara verið elti hja´sumum en í mínu tilviku er það ekki svo :P hehe…en já…me´r finnst þetta nokkuð skrítið að fólk geri eþtta ef það er bara að gera þetta til þess að viðra hundana :S

Ég er alveg sammála þér. Hún móðir mín lenti nú í leiðindar atviki þegar hún var að labba rétt hjá Kaldárseli fyrir utan Hafnarfjörð með tíkina okkar. Það kom strákur keyrandi á Land cruiser jeppa með hundinn sinn hlaupandi hægra megin við jeppann (svo það var ómögulegt fyrir strákinn að sjá hundinn og auk þess var strákurinn einn í bílnum). Þegar hundarnir mætast þá fara þeir að leika sér en svo sorglega vildi til að hundur stráksins hljóp fyrir jeppann og strákurinn keyrði óvart yfir afturhlutann á honum. Móðir mín fór og reyndi að hjálpa hundinum þar sem hann var að reyna að skríða áfram á framloppunum, þar sem hann gat ekki hreyft afturhlutann. Hundurinn beit móður mína mjög illa, þrisvar sinnum (11 bitför), sem eru samt sem áður eðlilegt viðbrögð hjá hundinum þar sem hann var svona illa særður. Okkur var seinna sagt frá því af dýralækni að maður má víst aldrei sinna særðu dýri án þess að setja múl á það eða verjast biti frá því á einhvern annan hátt. Ég vil samt taka það strax fram að þar sem við erum heiðarlegir einstaklingar og okkur líkar vel við hunda, þá kom það aldrei til mála að kæra bitið, þó það hafi kostað okkur um 20 þús. krónur í spítalakostnað og það að móðir mín var frá vinnu í rúma viku vegna þess að hún var með höndina í gifsi og það var bullandi sýking í sárunum. Margir einstaklingar virðast fá eitthvað út úr því að kæra hunda við minnsta tilefni. Hundar bíta ekki nema eitthvað alvarlegt komi upp á og þeir séu í raun sjálfir fórnarlömbin, t.d. fyrir áreiti og ofbeldi krakka. Þó getur komið fyrir einstaka tilfelli þar sem hundarnir eru hreinlega geðveikir en það gerist mjög sjaldan. Eins og móðir mín sagði, “þessi bit eru alveg jafn mikið mér að kenna og hundinum, ég hefði átt að vita betur áður en ég fór að vesenast í honum svona illa særðum”.

Svo ég snúi mér nú að tilgangi þessarar sögu. Okkur tókst að hafa upp á því hvert strákurinn fór með hundinn til dýralæknis, þar sem móðir mín sagði honum að drífa sig áður en henni datt í hug að fá að vita eitthvað um hann. Við vildum eingöngu vita hvernig hundinum liði, við vorum ekki að reyna að fá upplýsingar um hundinn/eigandann til að geta kært, svo það sé alveg á hreinu. Við komumst að því að hundurinn hefði aðeins farið úr mjaðmalið og að honum gengi vel að ná sér (sem okkur þótti nú ótrúlegt miðað við slysinu sem hann lenti í). Við hringdum svo aftur nokkrum dögum seinna og þá hafði hundurinn dáið. Honum gekk víst mjög vel fyrsta daginn en fór svo hrakandi og að lokum dó hann.

Það sem ég er að reyna að segja með þessari sögu er það að fólk ætti að hugsa sig tvisvar um áður en það fer út í “keyrandi göngutúr” þar sem það ræður ekki alltaf við aðstæður. Oft endar þetta með ósköpum, annað hvort að það keyri yfir sinn eigin hund eða hund annarra. Að auki geta leiðindar tilfelli komið upp eins og dorilla benti á.

Fólk sem fer í “keyrandi göngutúra” á eftir að reyna að koma með allskyns og rök fyrir því af hverju þeir göngutúrar séu góðir. Í mínum augum eru þetta ekkert annað en lélegar afsakanir þar sem fólk er að reyna að réttlæta gjörðir sínar. Auðvitað fær hundurinn mikla hreyfingu en er þetta í fyrsta lagi góð hreyfing og í öðru lagi, ætli honum finnist skemmtilegra, þessi hreyfing eða hreyfing þar sem eigandinn virkilega sinnir hundinum? Hundar eru nú einu sinni miklar félagsverur svo ég býst nú við að þeim finnist skemmtilegra ef eigandinn tekur þátt í hreyfingunni með þeim. Ekki tekur eigandinn þátt í hreyfingunni með því að sitja inni í bíl.

Þetta finnst mér bara vera hrikalega sorglegt.
Fólk sem fer svona illa með hundana sína er mjög líklegt til að sinna þeim ekki á annan hátt. Skil ekki hvernig sumt fólk getur verið svona vont og eigingjarnt.
Hundarnir verða einnig mjög stressaðir á því að þurfa að elta bíl húsbóndans.
Fólk þarf að hugsa vel út í það áður en það fær sér hund og velta spurningum á borð við: “Er ég tilbúin að fara út að labba með hundinn á hverjum degi hvernig sem viðrar?” fyrir sér.

Mér fannst þetta alltaf jafn ömurleg sjón, hundar eltandi bíla og geltandi úr öryggisleysi. Nokkrum sinnum hef ég steytt hnefann framan í ökumenn! Ég sá einu sinni í bíómynd hund, sem var látinn hlaupa á hlaupabretti (svona eins og í íþróttasölum) á meðan eigandinn sat við skriftir - er það ekki bara lausnin fyrir þessa vesælu hundaeiganda? Svona fólk á ekki að eiga hunda frekar en margir aðrir, sem pína hundana sína.

Þetta er stórhættulegt.. eigendurnir gætu allt eins bara keyrt yfir littlu greyin.. :(

ég hef nú lesið að hundum finnst þetta ekki einu sinni eins gaman og fólk heldur. Þeir hlaupa ekki eftir bílnum af kæti heldur halda þeir að eigendurnir séu að yfirgefa þá og hlaupa á efitr bílnum í örvæntingu. Mér finnst nokkuð til í þessu.
Fólk sem nennir ekki að fara út að ganga/hljóla með hundinn ætti kannski að ýhuga að fá sér minni hund eða kisu. Þó þurfa allir hundar auðvitað eitthverja hreyfingu og kettir líka.

Mig langar að benda á það að það eru ekki allir eins, mamma mín t.d. er með ónýt hné og getur því ekki sinnt hundinum sínum (Brúsa) nógu vel, þess vegna fer hún með hann inn í einhvern dal þar sem hún getur leyft honum að hlaupa í friði í svona “keyrandi göngutúr” svo auðvitað labbar hún einhvern smá spotta, ef mamma mundi ekki keyra svona þá fengi brúsi ekki nóga hreyfingu því að þegar hún er búin þá á hann enþá kl. jafnvel tvo eftir í svona rólegu labbi (tek það framm að hún passar vel upp á hann og aðra og ég hef ekki séð eitt einasta húsdýr þar) auðvitað er ég ekki að mæla með þessu en sumir hafa afsökun fyrir því að gera þetta en hjá öðrum er það bara leti.

Sæl veriði :)
Ég held að fólk ætti að fara varlega í að dæma aðra svona harkalega og segja að þeir sem fari í “keyrandi” göngutúra séu vont fólk sem píni dýrin sín. Við vitum öll að þetta er ekki mælikvarði á það hversu “gott” fólk er við dýrin sín. Hundar eru ólíkir og þótt einum hundi finnist þetta leiðinlegt eða erfitt, þá getur öðrum fundist þetta frábært. Eins og eigendur þolmikilla hunda (setter, weimaraner o.þ.h.) hafa sagt, þá elska þessir hundar að hlaupa mjög hratt og það er bara ekki hægt ef eigandinn ætlar að fylgja þeim eftir á fæti. Hins vegar þarf að sjálfsögðu bæði að fara geysilega varlega, bæði vegna hundsins sjálfs og líka vegna annarra sem gætu orðið á vegi hans (fólks, bíla eða dýra). Það sem máli skiptir í þessu, sem og öðru, er ábyrgð. Ég geri þetta einstaka sinnum með minn hund (labrador), og þá hleypur hann á undan bílnum, ekki á eftir, og við eltum hann. Ef við sjáum bíl eða fólk stoppum við um leið og köllum á hann og tökum hann inní bíl. Það fer ekkert á milli mála að þetta er eitt það skemmtilegasta sem hann gerir. Hann fær alveg að stjórna hraðanum, stoppar þar sem honum sýnist, þefar, merkir og skemmtir sér konunglega.
Þó allir hafi vissulega rétt á sinni skoðun, langaði mig bara að biðja fólk um að fara varlega í að stimpla aðra hundaeigendur dýraníðinga að ósekju. Það er rosalega sárt að heyra svona þegar maður elskar hundinn sinn eins og eigið barn.
kær kveðja :)