Það er ábyggilega ekki orðið of seint að breyta til hjá honum. Erfitt að kenna gömlum hundi að sitja en samt alveg hægt. Tekur bara lengri tíma. Ég hef samt engin góð ráð varðandi þetta en þú getur prófað að tala við hundaþjálfara.

Ég hef ekkert vit á gömlum hundum og hvernig það er að venja þá á eitthvað. Einfeldlega vegna þess að eini gamli hundurinn sem ég hef verið eitthvað að viti i kringum hljóp út einn dag hjá eiganda sínum og varð fyrir bíl.

Svo á ég tík núna. Hún heitir Skvísa. Við reyndar létum hana sofa hérna í kjallaranum hjá mér frá byrjun (8 nóv. 2002) og hún var eigilega búin að venjast því, en hún vælir samt alltaf þangað til hún fær að koma inní herbergið mitt. En þá kemur hún líka alltaf uppí rúm og byrjar að slækja mig og ég bara lýð það ekki! Ég ákvað að venja hana á að setjast á sófann og gerði það þannig: Sagði henni að setjast í sófan og sagði henni að vera kjur þar. Þegar hún kom aftur úr sófanum og uppí rúm þá rak ég hana út úr herberginu og sætti mig bara við að hlusta á hana væla þangað til ég sofnaði. Svo með tímanum fór hún að vera lengur í sófanum og þegar hún var farin að vera þar heilu næturnar gaf ég henni nammi fyrir. Og hún fór að vera í sófanum alla nótt þegjandi og hljóðalaust og ég minnkaði nammigjöfina með tímanum. Hún er reyndar 2 ára (var 1 þegar ég fékk hana). Þetta virkaði allavega á hana Skvísu.

En núna er hún að fara eftir að prófin klárast hjá mér því að við erum búin að komast að því að þó að við meikuðum heilt ár þá erum við bara ekki fjölskyldan fyrir hund. Til að byrja með þá eru það ég og pabbi, okkur er alveg slétt sama hvað verður um hundinn. Ef hún drepst þá bara so be it, þurfum ekki að kaupa hundamat og þrífa þessi hár. Ég er ekki stoltur að því að mér finnst svona um þetta en svona er ég bara. Svo er ég mikið í skóla og lærdómur mikið og ég hef ekki tíma til að sinna hundinum á daginn, pabbi vinnur frá morgni til kvölds og þegar hann kemur heim vill hann hvíla sig. Mamma vinnur til fjögur en er svo illa komin í gigt að hún getur ekkert gert heldur, og bróðir minn sem er aðal ástæðan fyrir að við fengum hundinn bara nennir ekki að sinna henni. Hann er búinn að finna sér nýtt gæludýr, og það eru teiknimyndaþættir og spil að nafni Júgjó eða eitthvað álíka. Þannig við ætlum að láta gömlu eigendurna fá hundinn aftur.

En sama á hvernig því stendur, þá mæli ég með því að prófir þetta sem ég sagði fyrst. Gangi þér vel ;)

að umgangast það sem að maður er með ofnæmi fyrir, eykur ofnæmið. ég elska ketti, er auðvitað með dýraofnæmi og núna fæ ég ofnæmiskast við að hitta fólk sem á dýr.


ekki enda svoleiðis !

litli bróðir minn er líka með ofnæmi og samt eigum við tvo hunda, hann finnur eitthvað fyrir þessu en þetta hefur lagast mjög með tímanum :)

ég mundi reyna að leika við hann allan dagin það virkar við 3 mánða hvolpinn minn þá sefur hann eins og steinn alla nóttina en annars vælir hann og væli

Maðurinn minn er með hundaofnæmi, en við eigum hund og það gengur bara mjög vel.

Það er bara ákveðin atriði sem þarf að hafa í huga. Fyrst þarf samt að gera sér grein fyrir því hvað það er sem veldur ofnæmi. Hjá hundum og öðrum pelsdýrum þá er það þrennt sem veldur ofnæmi. Það eru húðflögur sem koma með hárlosi og flösu. Það eru hárin sjálf (örsjaldan þó) og það er prótein sem kemur úr slefu dýrsins. Þegar hundurinn eða kötturinn sleikir sjálfan sig þá dreyfist þetta prótein um hann og hann fer að valda meira ofnæmi.

Svona förum við að:

1. Hundurinn má ekki koma inn í svefnherbergið þar sem hann sefur. Hvorki á daginn né á nóttunni. Svefnstaðurinn verður að vera ofnæmisfrír.

2. Hundurinn er baðaður reglulega, ekki með shampoo í hvert skipti því það fer illa með húðina, bara með vatni. Það heldur niður hundalyktinni auk þess sem það þvær af slefuna.

3. Hundurinn er kembdur reglulega, helst 3-4 sinnum í viku.


Þetta er að ganga mjög vel hjá okkur og hann hefur ekki fengið ofnæmiskast undan hundinum okkar. Svo aftur á móti þegar við förum í heimsókn á önnur hundaheimli kemur stundum upp ofnæmiskast. Það segir okkur að við séum allavegana að gera rétt.

Það er erfitt að fá hundinn til að hætta að sofa inni hjá mömmu þinni, en það ætti ekki að taka mjög langann tíma. Þú segir að hann eigi búr, sefur hann í því? Okkar hundur sefur í búrinu sínu allar nætur, frammi í stofu, til að hann komi ekki inn í herbergi á nóttunni.
Við fengum hann ársgamlan og hann var ekki vanur að sofa í búri, það tók okkur innan við viku að venja hann við það. En hann er nátturlega talsvert yngri en þinn.

Það sem virkaði best (og Ásta Dóra í gallerí voff mælti með) var að setja hann bara inn í búrið á kvöldin og hlusta ekkert á vælið. Hún ráðlagði okkur að hafa hann fyrst eins nálægt okkur og við gætum (inni hjá þér væri góður kostur svo að mamma þín myndi sleppa við að hafa hann hjá sér á nóttunni) og svo smám saman færa búrið á þann stað sem það ætti að vera á.
Nú til að byrja með vældi hann auðvitað á fullu, en þá sagði hún að við ættum að berja í búrið. Ef hann svo var þægur og góður þá áttum við að láta nammi bita detta inn öðru hverju. Þannig lærir hundurinn að ef hann er stiltur þá er búrið gott og gefur nammi, ef hann er óþekkur þá verður búrið reitt.

Þetta tekur smá tíma og þolinmæði, sérstaklega hjá hundi sem ekki er vanur því að fylgja mjög ströngum reglum. En það er þess virði ef það þýðir að besti vinurinn þurfi ekki að flytja burt.

Hann þarf bara að fá skýr skilaboð um að nýjar reglur séu að taka gildi og allir á heimilinu þurfa að taka þátt í þeim. Ekki að leyfa honum að komast upp með að fara inn í svefnherbergi “bara þetta eina skipti” það gerir bara illt verra. Hann verður miklu sneggri að átta sig ef allir standa saman í þessu.

Vona að allt gangi vel hjá ykkur.
Kveðja
Tzipporah

ekki lóga honum!!!!!!!!!!!!!!!!!!!1þá ertu morðingi

Já ég skil…
ég átti fyrst kanínu sem hét Tinna en svo fékk ég ofnæmi fyrir henni.Ég get bara alls ekki komið nálægt henni og núna er hún inni í bílskúr og mamma hugsar um hana.Ég fékk svo fyrir stuttu Chihuahua hund sem er yndislegur og ég þoli hann alveg , enn sem komið er :( .