Gott fólk ég hef ákveðið að segja ykkur söguna af tíkinni minni, henni Freyju.
En hér er sagan……..Golden-Letrivereru eru einsog flestir vita veiðihundar og með þeim gáfuðustu, en það var þannig að bróðir mömmu er mikill veiðikall og hefur oft tekið Freyju með sér að veiða gæsir….an eitt skipti þegar þau fóru á gæsaveiðar brá Freyju svo við fyrsta skotið að hún hjóp í burtu….og þetta er útí óbyggðum með fullt af sinu þannig að Freyja var í algjörum felulitum, og nánast ómögulegt að sjá hana.
Bróðir mömmu hringdi náttúrulega í algjöru rusli í mömmu og sagði henni hvað hafði gerst og var hræddur um að Freyja myndi aldrei fynnast….en mamma og pabbi fóru samt sem áður uppá hálendi til að leita að henni, auglystu í útvarpinu og læti…..
Svo þegar þau komu var bróðir mömmu búinn að leita í nokkra tíma, en um leið og mamma og pabbi komu keyrðu þýskir túristar framhjá ásamt íslenskum guide….en svo vildi til að þau höfðu heyrt auglýsinguna og höfðu miklar áhyggjur af þessu öllu, en sögðu að þau hefðu séð eitthvað svona 200 m. í burtu
Mamma hljóp þá þangað og viti menn þarna lá Freyja skíthrædd við rafmagns-girðingu í drullupolli….en pælið í tilviljun…..á hálendinu, fullt af sinu að fynna Golden hund
Freyja var Golden-Letriver og var besti hundur í heimi…hún er dáin núna….og því kenni ég dýralæknastofu á skólavörðustíg….ef dýrið ykkar verður veikt og þið farið þangað ekki leyfa miðaldra konu að sjá um dýrið…ef það er yngri karl þá er dýrið í góðum höndum……